“Ik wil ondernemers laten zien wat er allemaal mogelijk is.” John Slabbekoorn is traditioneel opgevoed en krijgt het beeld mee dat hij tot zijn 65ste nog hetzelfde doet als waarvoor hij geleerd heeft. Maar in 2016 maakt hij de switch van een 60-urige werkweek in loondienst naar een leven als ondernemer. Hoe heeft hij de traditionele manier achter zich gelaten? Hoe ziet zijn leven er nu uit? En wat is zijn advies voor de jongeren in deze tijd? Laat je inspireren met dit interview. 

John groeit op in Strijen. Een dorpje in de Hoeksche Waard, waar de typische ‘ons kent ons-sfeer’ hangt en met een traditionele opvoeding. “Vroeger was ik al heel competitief en gedisciplineerd. Zo ben ik opgevoed en het heeft absoluut mijn karakter gevormd,” vertelt John. “Want als 12-jarige jongen fietste ik dagelijks 21 kilometer naar school, ook in de winter. Maar dan gewoon met een bivakmuts op. En als ik iets wilde kopen, moest ik mijn eigen geld verdienen.”

De traditionele opvoeding

Op de middelbare school kiest John de richting Natuur & Techniek. Zijn fascinatie voor het werken met zijn handen komt niet uit de lucht vallen. “Mijn vader werkte doordeweeks bij het Waterschap en in het weekend als hovenier. Hij was altijd hard aan het werk. Ik ben daardoor ook opgegroeid met de traditionele denkwijze. Je volgt een opleiding en dat werk doe je idealiter tot je 65ste. Dus dat was de reden dat ik toen al dacht: ik kan maar beter nu al nadenken over het pad dat ik wil gaan volgen.”

Na zijn middelbare school

Als John met zijn examen zakt op Natuurkunde denkt hij: En nu? Wat moet ik nu doen? “Ik hoorde over de VAVO en ging dit in de avonduren doen. Overdag volgde ik de opleiding MBO Werktuigbouwkunde. “Ik merkte al snel dat ik de praktische kant van het MBO fijn vond. Lekker werken met je handen. Toch kwam ik er later dat jaar ook achter dat dit het niet was.” En na het afronden van de nieuwe opleiding Civiele Techniek, werkt John nog vier jaar lang volgens het pad dat hij in gedachten had. In de bouw, waarvoor hij had geleerd.

“Als jij je baan opzegt, kunnen we samen de wereld rondreizen, terwijl we onze business online maken.”

De switch naar het ondernemerschap

“Tot dit moment kon ik aan de mensen in mijn omgeving nog uitleggen wat ik deed.” Maar dan draait alles 180 graden om. “Mijn vrouw, Jeanet, had een sportschool met focus op diëtetiek en bodybuilding. Ze kon mijn hulp toen goed gebruiken, maar hoe combineer je dat met een baan waar je van 06.00 uur tot 18.00 weg bent?

“Op een grauwe maandag in 2015 zegt ze: “Kom even zitten, ik wil iets met je bespreken. En terwijl ze de wereldkaart pakt, vertelt ze: “Als jij je baan opzegt, kunnen we samen de wereld rondreizen, terwijl we onze business online maken.” Zogezegd, zo gedaan. John zegt zijn baan op en communiceert deze grote verandering met de buitenwereld. “En dat was moeilijk te begrijpen voor de mensen om mij heen. Want hier had ik toch niet voor geleerd?” John zegt lachend: “Mijn oma haar reactie was het toppunt van alles: Maar wat moet ik nu in het dorp zeggen wat je doet?".

Op dat moment zag John weer hoe veel mensen denken. “Het is niet te snappen voor mensen als je met een andere achtergrond opeens een online bedrijf bouwt. En 8 maanden per jaar op reis gaat.”

Een compleet nieuwe stap

Van 5 dagen en 60 uur per week van huis naar altijd thuis zijn. Zo ziet het nieuwe leven van John eruit. “Ik ging opeens van kostwinner naar ontdekken wat ik als ondernemer kan. Jeanet pakte mijn deel over en ik vroeg mezelf af: wat vind ik leuk om te doen? En hoe zie ik dit verder voor me?”

En dat begint allemaal met een zolderkamer en 3 computerschermen. John neemt de online marketing taak op zich en volgt het eerste jaar allerlei trainingen, cursussen en kijkt YouTube video's. In 2016 combineren John en Jeanet dit met de eerste proefreizen. “Want we moesten erachter komen hoe het is om 24/7 samen te zijn en dan ook nog ergens anders op de wereld.”

“Vanuit een traditionele opvoeding ben ik in staat om mijn eigen leven te creëren."

Deze nieuwe stap bevalt de vrije ondernemers zo goed, dat ze een andere grote keuze maken. “Het was zo tof, dat we ons huis gingen verhuren en alle spullen verkochten. En toen was het in 2017 tijd voor onze eerste echte reis als online ondernemers.”
En John krijgt mooie inzichten tijdens deze reis. “Vanuit een traditionele opvoeding ben ik in staat om mijn eigen leven te creëren. Want ik kan op het ene moment een kokosnoot drinken in het zwembad, en daarna weer aan het werk gaan. Maar ik kan ook geld verdienen op een niveau waar ik eerder nooit kwam. Ik bepaal zelf wanneer ik werk, met wie ik werk en hoeveel ik werk.”

Terwijl ze deze reis maken, besluiten ze de online coaching op gebied van voeding en sport los te laten en starten ze met een nieuwe online onderneming: Kickassleven.nl. “Hiermee spraken we meer kleine ondernemers aan. Met coaching hielpen we hen op weg naar een leven als digital nomad.“

Met een professionalisering en verandering van de doelgroep in het achterhoofd stopten ze in 2018 met Kickassleven.nl. Daar is Lifestyle of Business uit ontstaan, dat nu 5 jaar later nog steeds succesvol is. Inmiddels runnen de twee online ondernemers dit nu wel vanuit Drenthe. Met 2 kinderen laten zij het reizen voor nu los, maar staan er mooie dromen in de toekomst op ze te wachten.

"We zijn bang om de verkeerde keuze te maken en blijven het liefst in onze comfortzone zitten."

"Wat de keuze ook is, je maakt geen foute keuze"

Want elke keuze leidt naar feedback. Alleen zo kom je erachter of het wel voor je werkt, of juist niet. “Ik zie bij veel ondernemers dat het überhaupt lastig is om een keuze te maken. Juist nu met de afleiding van social media en de vele opties die we hebben. We zijn bang om de verkeerde keuze te maken en blijven het liefst in onze comfortzone zitten. Maar de slechtste keuze is geen keuze maken. Dat geldt ook voor jongeren die nog keuzes gaan maken. “Welke keuze je ook maakt, er is geen foute keuze. En onthoud dat je niet je hele leven aan één gemaakte keuze vastzit.”

"Ik wil mensen een beter zelfbeeld geven." Alweer een aantal jaar werkt Daniëlle Krijtenburg als De Beeldvanger. “Ik vang het verhaal van wat mensen zichzelf onbewust vertellen, ik kijk verder dan de voorkant en breng dat in beeld.” Had zij deze gave al vroeg in zich? Hoe ging en gaat zij hiermee om? En wat raadt zij jongeren aan? Laat je inspireren met dit interview.

“Ik was een heel vrij kind,” begint Daniëlle. “Ik was altijd ofwel aan het huppelen of aan het tekenen.” Het tekenpotlood was nog net niet vastgelijmd aan haar hand. Maar het worden van kunstenaar was niet wat Daniëlle als kind voor ogen had. “Het leek me heel interessant om te werken op de verkeerstoren van Schiphol.” Uiteindelijk belandde Daniëlle een stuk hoger in de lucht; “Ik ben twee jaar stewardess geweest! Dat waren fantastische jaren, maar ik mistte de diepgang.”

Na de middelbare school

“Ik kom uit een ondernemersgezin Eigenlijk wilde Daniëlle naar de Kunstacademie, maar vanwege het onzekere leven van een kunstenaar koos ze toch voor zekerheid. “Ik deed de opleiding managementassistent en heb een aantal marketingopleidingen gedaan.” Toen ze een korte tijd op kantoor aan het werk ging, kwam ze er direct achter dat dat niet voor haar was weggelegd. “En dat is helemaal niet erg. Alleen als je het probeert weet je of het iets voor je is.”

Door haar werk heeft Danielle geleerd om mensen écht te zien

Na twee jaar als stewardess de hele wereld te hebben gezien, kwam Daniëlle een advertentie tegen in de krant die haar aandacht trok. “Ze zochten een croupier, en dat ben ik geworden.” Na drie jaar werd zij aangesteld als leidinggevende. Een parttimefunctie die ze perfect kon combineren met opleidingen. Binnen de branche was het erg van belang dat ze verder kon kijken dan een eerste oogopslag. “Ik wilde zowel mijn collega’s als de gasten goed kunnen aanvoelen. Ik moest kunnen aanvoelen of het goed gaat of dat er misschien sprake is van onderliggende problemen. Binnen deze organisatie waren veel regels en was alles heel strak geregeld. Er was weinig sprake van creativiteit.” Door het werk heeft Daniëlle geleerd om mensen écht te zien; iets wat ze tot op de dag van vandaag nog met zich meedraagt.

Fotograaf

“Acht jaar geleden kantelde mijn carrière,” legt Daniëlle uit. Na jaren verbreekt ze haar vaste contract en kiest ze voor een nieuwe weg.”‘Ik realiseerde dat ik weinig plezier beleefde in wat ik deed; ik deed alles op de automatische piloot.” Ze is zich gaan omscholen. Door de verschillende opleidingen leerde ze zich beter kennen en rolde ze het coach-vak in. “Eigenlijk ben ik nog steeds continu bezig om mezelf te blijven ontwikkelen.”

Na 23 jaar leidinggeven en daarnaast het werk als fotograaf te beoefenen, was het nu tijd om een andere weg op te gaan; het beeldvangen. De voorkennis van het fotograferen in combinatie met de opgedane mensenkennis, kwam perfect samen in haar nieuwe uitdaging.

De passie voor fotografie stamt uit iets langer geleden. “Ik deed het al als hobby, maar toen een vriendin – die fotograaf is van beroep – mij vroeg om een boeking over te nemen, heb ik ontdekt hoe leuk het is om het professioneel op te pakken.”

“Mijn partner juichte het alleen maar toe en ik vind het belangrijk dat mijn kinderen zien dat je je hart moet volgen.” De stap naar zelfstandigheid was best wel spannend.

"Ik ben eigenlijk een spiegel"

De Beeldvanger

Waar Daniëlle voorheen als fotograaf de buitenkant van mensen portretteerde, richt Beeldvanger zich juist op de binnenkant. “Ik ben eigenlijk een spiegel.” Met haar onderneming hoopt ze mensen te kunnen helpen naar een beter zelfbeeld. “Ik hoop dat mensen lievere dingen tegen zichzelf gaan zeggen, waardoor ze zich goed voelen en wél hun doelen halen.” Haar werk heeft dan ook impact op haar klanten. “Tegenwoordig zijn er weinig mensen die écht interesse hebben in iemand anders; alles gaat heel snel, we komen tijd tekort en we willen presteren.”  Op het moment dat iemand naar Daniëlle gaat, gaat het écht even over diegene. “Ik vind het mooi dat ik er dan voor iemand kan zijn om te laten zien dat ze er mogen zijn. Dit jasje past me super goed.”

"Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken"

Wat wil je jongeren meegeven?

“Je kunt meer dan je denkt, geloof in jezelf. Heel veel mensen zitten vast in hun hoofd; ze denken van alles en door de vooral negatieve gedachtes worden ze tegengehouden. Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken. Geloof erin, want dat is het begin.”

Maxime Coesèl (32) is de eerste Glamour Manager ter wereld. Waarom heeft zij hiervoor gekozen? Hoe verliep haar weg naar deze unieke positie? En welke boodschap heeft ze voor jongeren die nog twijfelen over hun studie- of beroepskeuze? Lees het in het interview met deze enthousiaste en stralende onderneemster.

Het entertainmentvirus is er bij de Loosdrechtse Maxime Coesèl met de paplepel ingegoten. Haar vader zat namelijk in de muziekbranche en haar moeder had een modellen-/hostessbureau. “Ik ging altijd mee naar studio’s en kwam dus al jong in aanraking met de entertainmentwereld. Mijn ouders hebben mij altijd veel gestimuleerd op het gebied van durven opvallen, anders te zijn en eigen kansen creëren.”

Musicalambities
Haar basisschooltijd was een leuke periode waar ze haar creatieve ei kwijt kon. Ze deed mee aan playbackshows en danste iedere vrijdagmiddag voor de hele school. Na de basisschool ging ze naar het gymnasium in Hilversum en zodra ze haar profiel moest kiezen, wist ze één ding zeker: zo creatief mogelijk. “Ik wilde heel graag naar de Musicalschool. Ik ging twee keer per week naar Amsterdam voor ballet, stijldansen en zangles en wilde daarnaast alle kansen op school grijpen om meer te leren over de musicalwereld. Zo heb ik voor mijn profielwerkstuk een musicalmagazine gemaakt waarvoor ik musicalsterren heb geïnterviewd, ook heb ik een snuffelstage gedaan bij ‘Op zoek naar Evita’.”

"Door hard mijn best te doen, lukte het mij om stage te lopen bij Joop van den Ende."

Van auditie naar auditie
In de vijfde klas deed ze de musicalvooropleiding in Tilburg. Maar toen ze eenmaal haar gymnasiumdiploma had gehaald, werd ze nergens aangenomen. “Ik wilde absoluut niet niks doen en begon met de studie Entertainment en communicatie. Tijdens die studie liep ik stage bij Joop van den Ende. Toen ik mijn wens hiervoor uitte, geloofde niemand dat mij het zou lukken hier binnen te komen. Maar door hard mijn beste te doen, lukt het en mocht ik zelfs een half jaar langer blijven.

In het tweede jaar deed ik weer audities voor de musicalopleiding. Ik haalde de finale, maar kwam op een wachtlijst en werd vervolgens gebeld dat ze voor het eerst in tien jaar niemand van wachtlijst konden aannemen. Dat was balen.” Ondertussen bleef ze musical- en danslessen volgen en audities doen voor o.a. de films van Carry Slee. “Mijn vader is altijd een grote steun geweest, hij zei: ‘Zelfs de grootste artiesten horen 100 keer ‘nee’ voordat het bij de 101st keer het antwoord een ‘ja’ wordt’.”

Eerste baan bij RTL
Naar haar studie was een baan vinden nog niet zo makkelijk. Ze begon als Junior Projectmanager bij Streetmodels en was verantwoordelijk voor al het personeel op beurzen en brand activations, maar merkte dat ze de entertainmentwereld miste. Via haar netwerk zocht ze opnieuw naar een baan. Dat werd projectcoördinator bij RTL-life entertainment. “Het leek eerst mijn droombaan. Ik heb hier een jaar gewerkt, maar ik merkte al snel dat een groot bedrijf met hiërarchie niks voor mij is. Samen met je collega’s sta je onder (te) hoge druk, je moet rekening houden met de in het bedrijf geldende ‘politiek’. Een vrijere bedrijfscultuur past beter bij mij. Ik heb er veel over mezelf geleerd, vooral hoe ik mijn grenzen kon aangeven. “

‘Ik moet jou bellen voor meer glamour op mijn event, jij bent de glamourmanager!’

Terug naar Street Models
Toen haar contract niet werd verlengd, voelde dat als een opluchting. Ze ging in vaste dienst bij Event Department, waar ze in vier jaar tijd zo’n 200 rode-loper-feesten organiseerde. “Dit was heel erg leuk, want ik werkte met een klein team en voor de mooiste merken. Denk aan events zoals de Best Geklede Man voor Esquire en film premières, zoals met Channing Tatum. Ik heb daar echt ontdekt dat eventmanager zijn goed bij mij past.” Maar toen brak de coronaperiode aan lag alles stil.

Maxime volgde een cursus van Michael Pilarczyk, waarin hij een vraag stelde over ‘wat zou je doen, wat totaal ondenkbaar is?’. Maxime kwam daardoor tot een serieuze beslissing. “Ik had nog geen idee hoe of wat, maar ik voelde heel intens aan dat dit het moment was om mijn vaste baan op te zeggen en te gaan ondernemen. Mijn dromen waar te maken! Ik heb toen eerst negen maanden gefreelancet als dagvoorzitter, presentatrice en eventmanager. Begin 2021 kreeg ik een telefoontje: ‘Ik moet jou bellen voor meer glamour op mijn event, jij bent de glamourmanager!’ En toen dacht ik ja? Ja! ” Een idee was geboren. “Mijn moeder was hiervoor overigens een grote inspiratiebron, zij heeft mij geleerd dat échte glamour een ‘state of mind’ is en van binnenuit komt. De belangrijkste levensles die ze mij heeft gegeven is dat je op zoveel gebeurtenissen geen invloed hebt, maar wel hoe je het leven staat en wat je van jezelf maakt. Als je er stralend uitziet, dan word je tenminste blij van jezelf als je in de spiegel kijkt en dat helpt je door moeilijke tijden en tegenslagen heen.”

"Het is mijn ambitie om het woord glamour te herdefiniëren."

Goud in handen
Maxime besloot het idee verder uit te werken en het snel wereldkundig te maken. “Ik maakte het halverwege april bekend op Instagram. Mijn vader belde me vervolgens op: ‘Je hebt goud in handen, nu moet je het gaan ‘ownen’. Binnen twee weken heb ik een merk neergezet.” Waarom ze vindt dat glamourmanagers nodig zijn? “Veel mensen zijn gestrest, hebben last van welvaartsziektes of kampen met mentale problemen. Juist in zo’n maatschappij is het belangrijk om je blij te voelen, trots zijn en innerlijke veerkracht te ervaren. Ook vind ik dat we met één ding direct moeten stoppen: die calvinistische mentaliteit, van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Ik vind juist dat we succes vaker mogen vieren.” Het woord glamour staat volgens haar voor charme, aantrekkelijkheid en authentiek zijn. “Nederlanders maken er iets negatiefs van, mijn ambitie is om het woord te herdefiniëren en op een positieve manier te integreren in de Nederlandse cultuur.”

"Als je iets wil, zal je hard moeten werken en veel tijd en geld moeten investeren, maar doorzettingsvermogen wordt altijd beloond."

Doorzettingsvermogen wordt beloond
Momenteel combineert The Glamour Manager Maxime wat ze het leukste vindt om te doen in één baan: presenteren, creatieve concepten bedenken, events organiseren en glamour toegankelijk maken. Op 19 en 20 april 2023 organiseerde ze haar allereerste droomevent: Lead with elegance. Een tweedaags leadership event voor ambitieuze vrouwelijke leiders om vanuit zelfverzekerdheid, trots en vrouwelijke kracht nóg succesvoller te worden!

Haar tip voor jongeren die nog een studie- of jobkeuze moeten maken? “Gun jezelf de tijd en experimenteer met wat bij je past. Neem de vrijheid om zelf iets te creëren en sta open voor waar jij gelukkig van wordt. Accepteer ook dat je onderaan de ladder moet beginnen en dat teleurstelling erbij hoort. Als je iets wil, zal je hard moeten werken en veel tijd en geld moeten investeren, maar doorzettingsvermogen wordt altijd beloond. Dan is alles mogelijk.”

Denise van den IJssel groeide op in een ondernemersgezin. Van jongs af aan leerde zij om ‘de handjes uit de mouwen te steken’ in de winkel van haar ouders. Denise kijkt met een positieve blik naar deze periode: “Dit heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben.” Op haar beurt geeft ze deze waarden en normen van ‘ieder draagt een steentje bij’ door aan haar kinderen. En stimuleert zij iedereen om financieel onafhankelijk en zelfredzaam te zijn. Lees waarom Denise doet wat zij doet.

“In de summiere tijd die ik naast school en werken over had, las ik alles wat letters had, boekenseries zoals ‘De Vijf’, ‘De grote 7’en de ‘Dolle Tweeling’ verslond ik. Waarom ik dat leuk vond? Omdat je tijdens het lezen gewoon even in een heel andere wereld stapt en avonturen met de hoofdpersonen beleeft”, vertelt Denise van den IJssel enthousiast. Want die leuke avonturen beleefde Denise niet op de basisschool. “Al vroeg op school was het duidelijk; ik was een ‘Van den IJssel’ en die kunnen niet leren. Niet echt een stimulerende omgeving om in terecht te komen. Ik deed wat werd verwacht, was geen hoogvlieger, en speelde met vriendjes en vriendinnetje. Vanaf mijn 12e werd de tijd na school en in het weekend opgevuld met het werken in de winkel van mijn ouders.”

Welke schoolkeuzes maakte jij?
Denise kreeg het advies om naar de Huishoudschool te gaan. “Dat wilde ik niet en op de een of andere manier is het toen gelukt om naar de MAVO door te stromen. Daar had ik het naar mijn zin en doorliep de schooljaren fluitend.”
Aansluitend volgde ze de Middenstandsopleiding. “Veel klasgenoten stroomden door naar de MEAO, ik niet, ik wilde etaleuse worden. Bij het maken van deze keuze hebben mijn ouders mij geholpen. De schooldecaan regelde dat ik in plaats van gym extra tekenlessen kreeg om het toelatingsexamen te halen. Helaas zonder resultaat, want ik werd niet toegelaten. Het alternatief was de middenstandsopleiding met als keuzevak etaleren. Een lekker praktische opleiding waarin ik veel herkende van wat er thuis gebeurde. Niet alleen ik, want in de klas zaten veel kinderen uit ondernemersgezinnen. Die raakvlakken met klasgenoten maakten de tijd op school erg leuk.”
Naast lezen had Denise geen andere hobby’s. Alle vrije tijd werd opgeslokt door werken. Als puber werkte ze iedere dinsdag- en donderdagmiddag na school, de vrijdagavond en de hele zaterdag.

Fascinatie voor geld
“Uit deze tijd heb ik overgehouden dat tijd en geld onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Naar mijn mening vergoedt geld niet alle tijd. Mijn oudste broer deelde deze mening niet. Hij vond dat je qua geld nooit genoeg kunt hebben en wilde dan ook ieder uurtje werken.
Met het geld dat ik met werken verdiende en de basisbeurs had ik een goed inkomen. Toen ik na school, op mijn 18e, een fulltime baan nam, ging ik er netto op achteruit. Dit was een bewuste investering omdat ik bij deze werkgever, de Rabobank, een opleiding kon volgen. Ik ging bij die bank werken omdat geld mijn fascinatie had. En dan vooral wat geld voor je kan betekenen in vrijheid, van leven, tijd en keuzes maken.”

"Ik wilde weer terug naar mijn oude passie: wat kan geld voor je betekenen?"

De eerste twee jaar combineerde Denise haar werk met een opleidingstraject. Daarna besloot ze alsnog de heao te gaan doen. “Pittig, naast mijn full time job, maar het was het waard. Uiteindelijk heb ik 27 jaar bij de Rabobank gewerkt. Totdat ik merkte dat de baan mij niet meer paste. Als medewerker stond je eerst naast de mensen, adviseerde je hen vanuit een vertrouwensrelatie. Door de jaren heen werden processen gedigitaliseerd en het persoonlijk contact geminimaliseerd. De begrippen ‘samen’ en ‘werken aan een lange termijn relatie’ verdwenen naar de achtergrond. Daar kon ik niet achter staan. Ik wilde weer terug naar mijn oude passie: wat kan geld voor je betekenen?. En dan met name om met persoonlijke begeleiding anderen inzicht te geven in welke keuzes er zijn. Ik stopte bij de Rabobank en stapte na goed nadenken het ondernemerschap met al zijn onzekerheden in. Mét commitment van mijn man en dochters.”

De verschillende kanten van het ondernemerschap
Het ondernemerschap bevalt Denise erg goed. “Vooral de vrijheid om je eigen dag in te delen en welke opdrachten je wel zelf doet of doorsluist. Dat is goud waard. Ik vind het ontzettend mooi dat ik mensen mag begeleiden bij het maken van financiële keuzes. Om hen overzicht, inzicht en rust te kunnen geven. En vooral financiële onafhankelijkheid en zelfredzaamheid. Zou ik iedereen het ondernemerschap aanbevelen? Nee, Je kunt een hele goede vakspecialist zijn, maar geen ondernemer zijn. Dus klakkeloos adviseren doe ik niet.”
Denise weet uit eigen ervaring dat het eigen baas zijn z’n ups en downs, kent. Ze kent ook de keerzijde van het altijd aan het werk zijn. Toch kijkt ze daar met een positieve blik naar. “Wij hielpen als vanzelf onze ouders en nu gebeurt dat bij mij thuis ook. Ik heb mijn dochters al vroeg betrokken om iets in huis te doen. Toen ze jong waren vonden ze het geweldig om te helpen, samen het speelgoed op te ruimen. Nu ze ouder zijn dragen ze ook hun steentje bij om er een fijn thuis van te maken.“

"Welke weg je ook kiest, het gaat erom dat je een keuze maakt!”

Welk advies geef jij jongeren?
Aan jongeren die voor het maken van een keuze van studie of baan staan, adviseert Denise: “Blijf dicht bij jezelf, volg je hart, probeer het, het is geen keuze voor het leven. Je kunt altijd, al is het na een aantal jaar, voor iets anders kiezen.
Ik spreek veel mensen die blijven hangen in ooit gemaakte keuzes en een nieuwe stap niet durven nemen. Die geef ik een zetje in de rug: probeer, je kunt een andere stap zetten. Welke weg je ook kiest, het gaat erom dat je een keuze maakt!”

Naast het feit dat hij al acht jaar chefkok én ondernemer is van restaurant Le Brasseur in Maarssen, vindt Marijn Brouwer het geweldig om als leermeester jonge talenten het pracht en praal van het vak te laten zien. Lees waarom deze, in hart en nieren, horecaman doet wat hij doet.

Was je al vroeg met koken bezig?
“Ik weet nog dat ik het vroeger al geweldig vond om naast moeders in de keuken te staan.” De passie was van jongs af aan aanwezig. “Maar ik wilde eigenlijk hovenier worden. Het leek me geweldig om mijn creativiteit te uiten in bijvoorbeeld het ontwerp voor een tuin.” Als kind was hij dan ook vaak buiten, in de tuin te vinden. “Op zoek naar kruiden en dergelijke, dus eigenlijk altijd bezig met eten.”

“Ik was echt een druk kind, kon slecht stil zitten. Dat is ook in alle rapporten van peuter tot puber te zien, haha!” Zoals veel andere kinderen was Marijn gek op Lego. “Ik wilde met mijn ongeduldigheid en creativiteit altijd dingetjes maken en dat is nu terug te zien in de keuken.” Het verschil tussen toen en nu is, volgens Marijn, dat hij nog steeds erg onrustig in zijn hoofd is wat betreft de creativiteit, maar het willen leren en het geduld dat daarbij komt kijken, is er nu juist wél.”

"De keuken was de kers op de taart"

 

Hoe verliep jouw leven na de lagere en middelbare school?
“Op mijn zestiende ben ik zowel bij de hotelschool in Ede-Wageningen als bij de hoveniersschool gaan kijken. Uiteindelijk koos ik voor het horecavak. Toevallig, want ik ging niet voor mijzelf, ik vergezelde een vriend die interesse had in de hotelschool. Ik was verbaasd dat ik daar juist zelf enorm enthousiast raakte, dat was wat ik wilde!” Dat in het horecavak geen 9 tot 5 mentaliteit heerst, betekende juist een uitdaging voor de actieve Marijn. “Ik vind het leuk om mensen te kunnen verrassen en te laten genieten op speciale momenten. Die kun je niet altijd plannen.” De creativiteit waar Marijn vol van is, kan hij goed kwijt in het koken. “Op de hotelschool heb ik, op aanraden van mijn ouders, Horeca-Management gedaan. Ik had een goed stel hersens, en voor het geval dat het koken het niet helemaal zou zijn, had ik ten minste een goede basis om ook wat anders te kunnen doen. Gelukkig vond ik de gehele opleiding leuk, maar de keuken was de kers op de taart!” Dus besloot Marijn na anderhalf jaar zich daarin te specialiseren. “Ik ben naar het Gildevaart in Nieuwegein gegaan, waar ik meester-koks tegenkwam. Die mensen waren voor mij zó inspirerend. Toen wist ik, dit is het helemaal! Er bestond geen andere keuze meer voor mij.”

"Ik breng graag mijn passie over"

Wat doe je nu?
“Samen met mijn broer ben ik eigenaar van Restaurant Le Brasseur in Maarssen. Hier werken we met een superjong team.” Marijn neemt als leermeester zes leerlingen onder zijn vleugels. “Mijn motivatie om hen het vak te leren is groot. Ik breng graag mijn passie over en wil hen de kans geven die ik ook heb gekregen. Daar hoort hard werken bij maar ook plezier maken en trots zijn op wat je bereikt. Zo vind ik zelf het moment dat ik in de zaal zit en één van mijn leerlingen het diploma krijgt uitgereikt, zo prachtig.”

Marijn heeft ervaren en merkt nog steeds dat er onredelijke vooroordelen over het horecavak leven. “Veel mensen denken dat we alleen maar hard werken voor weinig geld. Iets in mij wil die mensen heel graag laten zien dat het ook leuk is. Als je met passie werkt, doet wat je graag wil doen en fijne reacties krijgt, is de horeca-ervaring echt heel anders. Daarbij is uit ons team van jonge, creatieve gekkies nog zoveel te halen, dat geeft mij heel veel ‘werkplezier’. Er is nog geen moment geweest dat ik met tegenzin mijn werk doe. Het is meer dat familie en vrienden moeten vragen ‘goh heb je nog wel eens tijd voor ons?’.”

"Maak altijd zelf je keuzes"

Wat zou je jongere mensen mee willen geven?
“Het allerbelangrijkste is dat je je hart volgt. Maar ook dat je daarnaast verder kijkt, dat je meerdere opties hebt. Want misschien blijkt hetgeen waarvan je altijd gedacht had dat het voor jou bestemd was, helemaal niks voor je te zijn. Dan heb je wel een alternatief. Tot slot, luister naar wat anderen vertellen, maar maak altijd zelf je keuzes.”

Meer verhalen lezen van ervaren ondernemers over ‘Waarom doe je wat je doet?’ met adviezen aan jongeren? Klik hier: Blog | Esther Communiceert

Esmeralda Kleinreesink is dé pitchcoach van Nederland. Met haar krachtige manier van communiceren weet zij menigeen het pitchen goed aan te leren. Maar waarom doet zij wat ze doet? Wat is haar achtergrond, hoe is zij pitchcoach geworden en welk advies geeft zij jongeren die hun eigen talent nog mogen ontdekken?

Hoe was jouw jeugd?

“Naar school gaan vond ik helemaal niks. Afkomstig uit een boerendorp, altijd als export bekeken te worden, de slimste van de klas te zijn en als zodanig door docenten als hulpdocent ingezet te worden, helpt niet om vriendjes te krijgen. Leren vond ik wel leuk. Thuis verslond ik alle boeken van Lemniscaat; van Thea Beckman, Jan Terlouw en Evert Hartman. Waarom deze boeken? Omdat de verhalen allemaal over mensen gingen die anders waren en heroïsche dingen deden.

Naast school heb ik lang aan klassiek ballet gedaan. Als meisje in een boerendorp ging je als je wilde sporten naar gymnastiek of naar ballet, jongens op voetbal. Dat was zoals het ging. Mijn ouders vonden het niet goed dat ik auditie deed bij de balletacademie, omdat je er geen geld mee zou kunnen verdienen. Het alternatief, om dit toch te doen op 18-jarige, volwassen, leeftijd, leek mij niets. Dan kan je alleen nog maar balletdocent worden voor kleine kinderen.

Op de middelbare school werd het veel leuker. Ik kwam bij andere slimme mensen in de klas en was actief bij de leerlingenraad en schoolkrant. Ook bleef ik veel lezen. En kletsen. Ik sprak liever één op één af met vrienden dan in een disco.”

"…voor mij was het logisch dat ik naar de militaire of politieacademie zou gaan."

Welke keuzes maakte jij na de middelbare school?

“Ik wilde een zo breed mogelijke, technisch, maatschappelijke en economische opleiding volgen. Mijn keuze was de studie bedrijfskunde. In combinatie met mijn liefde voor sporten was het voor mij logisch dat ik naar de militaire of politieacademie zou gaan. Mijn ouders vonden dit niks. Bedrijfskunde vonden ze wel okay, dan kreeg je daarna een goed betaalde, veilige baan voor de rest van je leven.

Op mijn 17^e startte ik op de militaire academie. Helaas eindigde de droom door een zware blessure in week 2 van het eerste jaar. De rest van het jaar werkte ik in Londen als au-pair. Vreselijk. Zorgen voor kinderen is okay, maar ik werkte meer dan de afgesproken 20 uur en mocht alleen met toestemming eenmaal per week uit. Ik heb het enkele maanden volbracht, in afwachting van de start van mijn studie bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit.

Na mijn afstuderen rolde ik via mijn stagebedrijf de automatisering in en verdiende bizar veel geld. Maar iedere dag ging ik met tegenzin naar het werk. Ik werkte als testmanager en kwam pas in beeld aan het einde van een softwarebouwtraject. Omdat die trajecten altijd uitlopen, wordt beknibbeld op het testen. Wij kregen producten die superslecht waren, die we niet konden goedkeuren en waarvan we wisten dat ze niet in productie gingen. Daar werd ik niet gelukkig van. Ik had niet het gevoel een maatschappelijke bijdrage te leveren.

Toen kwam de oude liefde weer op mijn pad. Op mijn 27^ste begon ik na een open sollicitatie op de afdeling automatisering van de Luchtmacht. Het leuke aan die omgeving is dat je als officier iedere drie jaar een andere baan kiest. Zo werd ik op een gegeven moment hoofd luchttransport voor de NAVO in Afghanistan. Terug in Nederland vroeg uitgeverij Meulenhoff mij hierover een boek te schrijven. Na publicatie toerde ik door het land voor lezingen.

Een andere interessante positie volgde, die van universitair docent (UD) economie. Als UD mocht ik één/derde van mijn tijd besteden aan onderzoek. Als je op basis van dat onderzoek dan een proefschrift schrijft, word je doctor. Ik had mijn autobiografie uit Afghanistan, daar wilde ik mee verder. In 3,5 jaar tijd heb ik naast mijn werk aan mijn proefschrift geschreven. Mét resultaat. Het is bekroond tot het beste, militair-wetenschappelijk boek van 2016.

Defensie benaderde mij voor een nieuw initiatief:  Een innovatiefonds à la Dragons Den. Waarbij mensen van de werkvloer direct hun ideeën bij de Defensietop konden pitchen. Een goed idee, maar in de praktijk bleek bijna niemand te kunnen pitchen. Dus vroegen ze of ik niet de pitchcoach wilde worden. Met een zelf ontwikkelde formule leerde ik alle deelnemers, goed pitchen. Ze kwamen vaak binnen met een matige pitch en gingen anderhalf uur later helemaal enthousiast weg.

Bij de eerstvolgende banenwissel bedacht ik: ‘Ho, dit is mijn passie. Dit combineert alles wat ik leuk vind: het schrijven, op podia staan en de wetenschap (inmiddels is Esmeralda gepromoveerd op storytelling en organisatie)’.”

"…als je een waargebeurd verhaal vertelt waarvan je gaat glunderen, dan kan je niet anders dan mensen overtuigen en inspireren."

De Pitchcoach van Nederland

Midden in coronatijd begon Esmeralda als zelfstandig pitchcoach. “Ik heb veel online gedaan. Je ziet mensen zichzelf in korte tijd enorme verbeteren. Het werkt gewoon, als je een waargebeurd verhaal vertelt waarvan je gaat glunderen, dan kan je niet anders dan mensen overtuigen en inspireren.”

Hoe reageerde de omgeving op jouw stap naar zelfstandige? “Bij Defensie zeiden ze meteen: ‘dat gaat lukken’. Mijn familie beaamde: ‘als Esmeralda ergens aan begint, slaagt het’. Zelf heb ik dat gevoel vanaf het begin ook gehad en nog steeds. Ik zorg wel voor eigen afwisseling. Ik werk met kleine ondernemers, maar ook grote bedrijven, waar ik masterclasses over de perfectie pitch. De laatste tijd krijg ik van executives de vraag om hen te begeleiden. Dit zijn trajecten van drie maanden met mensen die al goed pitchen of presenteren maar nog veel beter willen worden.”

"Niet iedere baan is 100% leuk, maar je moet wel zin hebben om er je bed voor uit te gaan."

Welk advies geef jij aan jongeren die aan het begin van hun carrière staan?

“Veel jongeren denken ‘Ik volg mijn passie en ik word gelukkig.’ Dat zou mooi zijn, maar houd er rekening mee dat je niet met alles wat passie is fulltime geld kunt verdienen. Wees dus wel reëel over wat je kansen op de arbeidsmarkt zijn. Weet je nog niet waar jouw talenten liggen? Begin met wat je leuk lijkt. Iedere werkervaring telt mee. Ik was 45 jaar toen voor mij de puzzelstukjes op z’n plek vielen. Niet iedere baan is 100% leuk, maar je moet wel zin hebben om er je bed voor uit te gaan. Word je ergens echt doodongelukkig, ga dan zo snel mogelijk weg!
Start vroeg met sparen, jouw pensioen, om financieel onafhankelijk te worden.
Kortom: werk keihard en laat je niet afschrikken door de ‘nee’s’. Zeven uitgevers wezen mijn proefschrift af, voordat deze werd gedrukt en ik er een award mee won. Na een 'nee' kan altijd een 'ja' volgen!”

Foto: Mark Uyl

In 2017 is ze voor zichzelf begonnen om anderen te helpen met het volgen van hun hart in hun carrière. De focus van Paula Kager is onder meer gericht op mensen die willen re-integreren in de wereld van het werken. “Soms denken mensen dat ze te oud zijn om opeens iets heel anders te gaan doen, dat is zonde! Jong of oud, je kunt altijd een nieuwe keuze maken.”

Hoe was je als kind?
“Ik was sowieso rustig, ook wel een beetje bescheiden en verlegen maar vooral heel ijverig. Ik weet nog goed dat ik door mijn vader erg gestimuleerd werd om goed te presteren op school, dus als ik dan thuiskwam met een mooi cijfer werd dat ook erg gewaardeerd. Vanuit mijn moeder herinner ik mij dat zij het belangrijk vond dat ik initiatief toonde buiten school. Ik had bijvoorbeeld de leiding van een sportclubje in de buurt waarvoor ik van alles bedacht en organiseerde, toen was ik een jaar of acht.”

“Het werd altijd belangrijk gevonden dat ik een eigen vak zou leren, om economisch zelfstandig te zijn en  daarmee niet afhankelijk te zijn van een partner.” Zoals haar vader het noemde, gebruikte Paula ‘haar goede hersenen’ erg op en top. “Ik wilde eigenlijk psychologie gaan studeren, maar dat vond mijn moeder helemaal niks, omdat ik dan ‘in de geest van de mens ging wroeten, haha! Het was meer een projectie van het feit dat zij dat voor zichzelf niks zou hebben gevonden. Maar van een kennis hoorde ik over de vraag naar fysiotherapeuten en het mooie van dat beroep.” Die tip nam Paula ter harte.

Hoe ziet jouw eigen loopbaan vanaf je schooltijd eruit?
Wat zeker is, is dat Paula zelf een ervaringsdeskundige is als het gaat om het maken van een carrièreswitch. “Begin jaren ’80 begon ik als fysiotherapeut. Na zo’n 8 jaar wist ik, hoewel ik het vak enorm leuk vond, dat ik het niet mijn hele leven lang ging doen.” Dus besloot Paula iets heel anders uit te proberen. “Ik ben toen rechten gaan studeren waaruit ik belastingadviseur werd. Na een aantal jaar ben ik beloningsadvies gaan geven, totdat ik realiseerde dat ik veel breder geïnteresseerd ben in mens en werk, en ik het werk als beloningsadviseur toch iets te beperkt vond.” Toen Paula voor zichzelf begon, is zij meer de HR-kant opgegaan. “Ik gaf adviezen aan wat kleinere bedrijven over bijvoorbeeld personeelsbeleid, leren en ontwikkelen”. Maar ook Paula’s eigen onderneming stond niet stil. “Er zit een soort beweging in. Zodra ik specialistisch begin, kan het mij op een gegeven moment benauwen, omdat ik dan al helemaal weet hoe het werkt, dus dan zoek ik het weer breder op.”

“Het frappante is, dat je mij niet in één hokje kan stoppen; ik ben loopbaancoach, maar ook re-integratiecoach. Daarnaast was ik ook bestuursvoorzitter van een vereniging van tolken en vertalers. Zelf ben ik geen tolk of vertaler, maar heb ik wel veel ervaring met die bestuurlijke taken.”

Waarvoor komen mensen naar jou toe?
“Als loopbaancoach richt ik mij nu op mensen die bijvoorbeeld van carrière willen switchen. Als je op latere leeftijd het idee krijgt dat je niet meer gelukkig wordt van het werk dat je doet, moet je er niet mee door gaan. Mensen denken nog wel eens “nog tien jaar, en dan mag ik lekker met pensioen”, en die zitten als het ware hun tijd uit. Dat is enorm zonde! Want tien jaar is heel erg lang als je iets doet wat je niet leuk vindt.” Deze mensen helpt en begeleidt Paula om van de ene baan, naar de andere te gaan. “Die overgang kan erg lastig zijn. Het is natuurlijk een grote verandering in iemands leven en het is niet makkelijk om zulke zekerheden los te laten.” Voor Paula zelf is het dan ook erg belangrijk om iets te doen waar zij veel voldoening uit kan halen. “Ik doe nu iets waarvan ik denk, ‘als ik op pensioenleeftijd ben zou ik best nog door willen werken’, want waarom zou ik stoppen als ik het leuk vind!”

Paula richt haar focus ook op mensen die willen re-integreren naar werk. “Dat zijn mensen die langdurig zijn uitgevallen door bijvoorbeeld ziekte, een beperking of tegenslag - bijvoorbeeld een ongeluk. Ik help hen om dan weer te terug te komen in hun werk of ander passend werk te zoeken.”

Wat zou je jongeren willen meegeven?
“Ik denk dat het heel belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven. Je moet iets doen wat bij je past, daarvoor hoef je niet altijd te hoog te grijpen. Ook moet je weten waar je hart ligt, en dat is best lastig. Maar het is belangrijk dat het beseft wordt als je er tóch achter komt dat je keuze een misser was. En om dan te weten dat het echt niet erg is om dan iets anders te kiezen.”

Meer tips van ondernemers lezen voor jongeren die hun studie- of baankeuze willen maken? Blog | Esther Communiceert

Haar creativiteit, nieuwsgierigheid en ambitie hebben haar jeugd niet gemakkelijk gemaakt, maar door haar dromen altijd na te jagen, is Jennifer Delano nu succesvol ondernemer in de PR-sector. “Ik herken goede verhalen in bedrijven waardoor ik met die verhalen in staat ben om media-aandacht aan te trekken.” Jongeren adviseert ze dan ook om hun dromen zelf te realiseren.

Hoe was jouw jeugd?
“Ik ben opgegroeid in een heel bescheiden milieu. Mijn nieuwsgierigheid en drang om alles te ontdekken werd nooit echt gewaardeerd. Ik was veel te ambitieus voor hen.” Het ondernemerschap was, op haar grootouders na, niet te vinden bij andere familieleden. “Het heeft mijn gezin volledig overgeslagen”.

Alles wat Jennifer tijdens haar jeugd deed, kwam vanuit haarzelf. “Mijn familie keek er met afgrijzen naar. Er is daardoor ook een tijd geweest dat het contact verbroken was. Het was zo ver van hun bed om bijvoorbeeld freelancer te worden of naar een grote stad te gaan. Om überhaupt te onderzoeken wat je wil met je leven en daarmee te experimenteren.” Maar één ding heeft ze nooit gedaan; zich laten tegenhouden. “Je moet nooit je dromen loslaten omdat andere mensen een idee hebben van hoe jouw leven eruit moet zien.” Vrij snel verliet ze haar ouderlijk huis. “Het was geen gemakkelijke weg, maar wel de weg die nodig was om de mijne te vinden. En 17-jarige Jennifer; je had gelijk!”

Hoe was jouw schooltijd?
Op school zat Jennifer ook niet helemaal op haar plek. Ze werd te laag ingeschat. Ze moest naar de mavo, terwijl ze prima havo of vwo had kunnen volgen. Tot op de dag van vandaag heeft ze nog steeds geen idee wat ze daar deed. “Omdat deze school qua stof te makkelijk afging, heb ik geen vrienden gemaakt. Het is gewoon niet leuk om zo’n ambitieuze slimmere klasgenoot te hebben.” Die onderschatting ziet ze vaker gebeuren. “Vooral meisjes worden structureel onderschat, dat is echt zonde. Een gemiste kans.”

Eén ding stond in ieder geval vast; Jennifer was een actieve leerling. Op de scholen die volgden deed ze mee aan wedstrijden, won ze meerdere schrijfprijzen, en waren de initiatieven die zij daarnaast ook nog eens oppakte niet op één hand te tellen. “Ik hou van winnen, ik speel het spel niet om te verliezen. En je kan alleen maar winnen als je meedoet.” Daar gelooft ze heilig in. “Een keer deed ik mee aan een wedstrijd waarin je een puzzel moest oplossen met vragen over de school. Toen ik te horen kreeg dat ik de winnaar was, bleek dat ik de puzzel niet eens zo goed had gedaan. Ik was gewoon de enige die zich had opgegeven.”

Na de mavo, werd het havo en vwo om daarna naar de universiteit te gaan. Het ging haar allemaal prima af. “Maar de universiteit was helemaal niks voor mij, het was te theoretisch. Ik wil dingen doen, dingen maken.” Na ‘Media en Cultuur’ op de uni, heeft Jennifer nog andere opleidingen geprobeerd. “Ik wist binnen het eerste blok al; this aint gonna work.” Het kostte veel tijd en haar studieschuld liep op. “Op een gegeven moment dacht ik echt ‘nu moet ik wat gaan afmaken’.” Om tóch een diploma te behalen, stapte ze over naar het hbo. “Hoewel ik dat destijds een beetje als een nederlaag zag, kwam ik er toen achter dat dat het helemaal was voor mij.” Ze vond waar ze zo hard naar zocht in de hbo-opleiding communicatiemanagement. “Die vierjarige opleiding heb ik in tweeëneenhalf jaar gedaan. Met een onlinemarketingopleiding in het weekend erbij. Daarnaast was ik ook deel van de HvA Domeinraad en deed ik een Studium Excellente programma met een extra vak én werkte ik natuurlijk nog in en aan mijn onderneming.” Tijdens haar zoektocht naar een passende studie, is Jennifer begonnen met freelancen. Onder de naam ‘DelanoPR’ is zij vóór haar hbo-opleiding al begonnen met het werk wat zij op de dag van vandaag nog steeds doet. “Ik zit dus al ruim 20 jaar in de PR.”

Hoe ziet je leven er nu uit?
“Begin dit jaar heb ik een hele rebranding van mijn PR-onderneming gedaan. Het was een kleine stap om een ‘s’ achter de naam van mijn blog, PR-goeroe, te plakken en er een BV van te maken, PRGoeroes dus.” Met die onderneming help ik bedrijven die op zoek zijn naar media-aandacht en free publicity. Naast haar eigen onderneming is Jennifer, uiteraard, met nog meer bezig. “Ik heb lesgegeven aan de Hogeschool van Amsterdam, werk dagelijks aan free publicity van hele toffe bedrijven in de zakelijke, innovatieve dienstverlening, spreek voor groepen ambitieuze ondernemers, heb mijn eigen podcast en schrijf alweer aan mijn tweede boek (eerste echte managementboek).” Jennifer is het begrip ‘ambitieus’ in levenden lijve. “Ik kan die dingen niet half doen, ik doe het óf helemaal óf niet.”

Wat geef je mee aan jongeren die voor belangrijke keuzes in hun leven staan?
“Als jij een droom hebt, ga ervoor! Niemand gaat het voor jou doen, dus gewoon (zelf) doen!” Jennifer geeft aan dat zij ook wel eens het idee heeft dat het gras elders groener is. Hoe zij daarmee omgaat? “Gewoon kijken of dat echt zo is. Ik kom er dan vaak achter dat het eigenlijk wel meevalt, maar dan weet ik dat tenminste.”

Meer tips van ondernemers lezen voor jongeren die hun studie- of baankeuze willen maken? Blog | Esther Communiceert

Als kind was hij altijd gefascineerd door wat mensen doet bewegen, nu helpt Eugène Kuisch professionals, ondernemers en teams als businesscoach om het maximale waar te kunnen maken. Zijn onderneming U-Town staat voor het oplossen van problemen en helpt klanten om met een raket hun missie te halen. Een zetje de goede kant op omdat ze eigenlijk zelf al weten wat ze willen, maar door omstandigheden kunnen worden tegengehouden. Hij raadt jongeren aan vooral zichzelf te zijn en vandaaruit te groeien.

Hoe was je als kind?
“Mijn moeder nam mij, toen ik klein was, op een gegeven moment niet meer mee naar de supermarkt, omdat het dan veel te lang duurde.” Eugène was altijd met iedereen aan het praten. Heel bijpassend bij deze serie, was hij gefascineerd door de vraag; ‘waarom doe je wat je doet?’. “Ik was altijd benieuwd naar mensen, hoe zij in elkaar steken en wat hen beweegt.” Ook was hij altijd op zoek naar hoe dingen anders zouden kunnen, nóg beter of efficiënter. “Bij alles vraag ik mijzelf af waarom iets op een bepaalde manier gedaan wordt en wat de andere opties zijn.”

Eugène groeide op als één-na oudste in een gezin van zes personen. Op twaalfjarige leeftijd woonde hij een tijdje in Brazilië en Suriname. “De onstuimige en wilde manier van leven heeft er altijd in gezeten.” Zijn moeder zat in de verpleging en zijn vader was werkzaam als personeelsfunctionaris. “Mijn ouders hadden ook een open blik en stimuleerden ons om altijd het maximale eruit te halen.” Of het nou met reizen, school of muziekspelen was. Voor Eugène was dat een hele fijne bedding om te groeien.
Wat hij vroeger wilde worden? “Brandweerman, haha, maar eigenlijk zie je dat nog steeds terug; met U-Town helpen we mensen uit de brand en blussen we het vuur.”

Welke keuzes werden er op opleidingsvlak gemaakt?
Na de Havo is Eugène Personeelsmanagement gaan studeren in Zwolle. “Na die opleiding ben ik voor mijzelf aan de slag gegaan.” Zo deed hij interim opdrachten, werving en selectie maar ook organisatieadvies. Van alles wat dus. “Na wat omzwervingen ben ik zelfs nog werkzaam geweest in de financiële sector. Daarna heb ik een overstap gemaakt naar de IT-sector en sinds 2011 ben ik ondernemer.” Een businesscoach met kennis over van alles en nog wat!

De eerste vier jaar was zijn onderneming gevestigd in het World Trade Center in Utrecht. Bij het koffiezetapparaat heeft hij veel gesprekken gehad met zijn ‘buurman’, Michel Croiset, op het kantoor. “Daar is het idee van U-Town geboren, sinds 2015 zijn wij compagnons.”

Waar staat U-Town voor?
“Wij zijn niet van de dikke rapporten en theoretische modellen, maar van het praktisch dingen oplossen mét de klant.” Volgens Eugène is het belangrijk om actief te luisteren, eerlijk en direct te zijn als het nodig is, en écht samen met de persoon naar een oplossing te zoeken. “Je kunt ons het beste vergelijken met The A-team. Ook wij worden ergens ingevlogen als er een probleem of uitdaging is.” Zij houden zich vast aan hun 3M-strategie, wat staat voor mensen, middelen en missie. Op de site van de onderneming wordt het proces en doel metaforisch vergeleken met een raket. “Een raket is sterker dan de zwaartekracht, er komen heel veel G-krachten vrij en er zit heel veel techniek in. Een raket brengt je naar je bestemming toe.”

“Als ik mensen kan helpen om hun doelen te realiseren, dan geeft dat een enorme kick. Dan kan ik wel dansend op de tafel springen.” Soms zijn er wel eens mensen bang, waardoor zij worden tegengehouden in het waarmaken van hun missie. “Ik zie dan altijd een duikplank voor me. De persoon die erop staat weet dat hij eigenlijk moet springen en dat dat eigenlijk wel goed gaat. Maar in zijn hoofd ontstaat dan angst, om bijvoorbeeld met een platte buik op het water te knallen. Als ik iemand kan bewegen om tóch te springen, en diegene daarna euforisch is omdat het een goede sprong is geweest, krijg ik daar écht vleugels van.”

Wat zou je jongeren willen meegeven die voor belangrijke keuzes staan?
“Het allerbelangrijkste is dat wat er ook gebeurt, ongeacht wie er voor je staat, je jezelf bent. Stel, er zijn dingen die je anders wil, dan moet je dat altijd kunnen aangeven. Er zijn zoveel mensen die diep in hun hart weten wat ze willen, maar die door omstandigheden ergens blijven hangen. Ik probeer altijd te kijken waar mensen de twinkeling van in hun ogen krijgen, dat is het allerbelangrijkst.” Die twinkeling zit er bij Eugène zelf dik in. Wat hij nu doet, is het leukste wat hij ooit gedaan heeft.

Foto: Rodney Kersten

Meer tips van ondernemers lezen voor jongeren die hun studie- of baankeuze willen maken? Blog | Esther Communiceert

Regelen en organiseren waren altijd al karaktereigenschappen van Ellen Altena-de Zeeuw. Haar harde werkmentaliteit én het blijven leren hebben ervoor gezorgd dat zij haar kracht vond. In 2007 opende Ellen massagepraktijk ‘Knederij’, in april 2022 werd dit omgezet in een conceptstore op het gebied van gezondheid: ‘Gezonderij’.

Hoe was je als kind?
“Mijn jeugd was echt prima, ik heb altijd hele lieve ouders gehad. Als kind had ik nooit echt een grote mond, maar ik was ook niet stil. Ik had veel vrienden en trok op met mijn jongste broer, waardoor ik áltijd een maatje had.” Met hem scheelt Ellen maar 1,5 jaar, waardoor je sneller naar elkaar toetrekt. Haar andere broer en zus zaten, zeker tijdens haar jeugd, in een hele andere levensfase. “We zijn nog steeds heel close! Het hele gezin woont op dit moment binnen een straal van zeven kilometer. Het is fijn om snel bij elkaar langs te kunnen gaan, ook wanneer je elkaar nodig hebt.”

“Ik woon nu met mijn eigen gezin in hetzelfde huis waarin ik ben opgegroeid. Het is een prachtige plek tegen de bossen en aan de weilanden.” Voor Ellen is het heerlijk om na een werkdag thuis te komen en daar de rust te ervaren.
“Tijdens mijn opvoeding was het niet echt vanzelfsprekend om zomaar te luieren op de bank, mee aanpakken in huis of de tuin en bezig zijn met school waren dat wel!”

Haar ouders zagen graag dat ze, als kind, een muziekinstrument leerde bespelen. De pianowens mondde uit in een orgel, wat beter in huis paste. “Ik heb ook een tijd op ballet gezeten, maar omdat ik niet zo lang was, voelde ik mij daar niet erg op mijn gemak.”
Op school liep het voor Ellen niet helemaal zoals gewenst. “Ik was geen studiebol, ik vond het ontzettend moeilijk om te leren en heb dan ook 5 jaar over de mavo gedaan.” Hoewel het eigenlijk niet kon, deed ze destijds de mavo brugklas over, terwijl een overstap naar de huishoudschool meer voor de hand lag. “Maar mijn ouders zagen dat anders! Hun andere drie kinderen hadden de mavo afgerond, dus Ellen ging dat ook doen.” En het is haar gelukt!

Welke keuzes maakte je na de middelbare school?
“Na de mavo heb ik een receptioniste opleiding en daarna een hostess-opleiding gevolgd. Ik vond in die tijd toerisme interessant. Het organiseren zat er toen al in.” In die tijd, op 17-jarige leeftijd, kende ze haar huidige man Carl al. “Ik wilde heel graag werken zodat we samen een huis konden kopen.” Na verschillende banen als receptioniste, kwam Ellen terecht bij een bedrijf wat zoutjes produceerde. “Daar was ik verantwoordelijk voor het accountmanagement.” Dat zij in de jaren ’90 zo’n functie bekleedde, was nog best bijzonder. “Maar dat vond ik eigenlijk juíst leuk. Ik heb het sowieso altijd fijn gevonden tussen de mannen te werken, het zijn toch wat minder zeurpieten hahaha.”

Tijdens de zwangerschap van hun tweede kindje kozen Carl en Ellen ervoor om het wat anders aan te pakken. “Ik heb mijn baan opgezegd en ben fulltime voor onze (uiteindelijk) drie zoons gaan zorgen. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad.”

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?
Toen haar jongste zoon naar school ging, wilde Ellen weer aan de bak. “Mijn man begon over een opleiding, en dat vond ik eigenlijk geen slecht idee. Ik koos voor een sportmassage-opleiding. Daarna studeerde ik op hbo-niveau door voor voetreflextherapie.” En waar ze eerst dacht oplossingen voor voetballende zoons aan te leren, ging haar interesse al snel over naar het menselijk lichaam en wat je daarvoor als therapeut zou kunnen betekenen. “Ik moest ook Latijnse benamingen uit mijn hoofd leren, dat lukte, ik kwam erachter dat ik wél kon leren.” Altijd is Ellen ervan overtuigd geweest dat het leren niet voor haar was weggelegd, maar nu weet ze dat het daar niet aan lag. “Het was gewoon de fase in mijn leven! Die benadering gaf mij superveel zelfvertrouwen; iets wat ik ook heb meegekregen tijdens mijn opvoeding, maar wat, als het ging om school, nooit is blijven hangen.”

In december 2007 startte Ellen haar eigen massagepraktijk in Driebergen: Knederij. “Cliënten ondergaan daar voetreflextherapie, wat inhoudt dat energie en organen van het hele lichaam, door het masseren van de voeten en de onderbenen, positief worden beïnvloed.” Op 22 april 2022 opende Ellen, samen met Carl, Gezonderij. “Een conceptstore op het gebied van gezondheid, waar niet alleen de begrippen duurzaam, puur en zuiver centraal staan, maar bovenal aandacht is voor de mens, in gezondheid én welzijn.” Bij Gezonderij kunnen zowel consumenten als therapeuten terecht. De eersten voor massage- en voetreflexbehandelingen en het aanschaffen van producten die bijdragen aan een gezond en comfortabel leven. De therapeuten kunnen bij ons trainingen volgen en producten zoals magnesium en oliën voor hun eigen praktijk kopen.”

Wat geef je mee aan jongeren die zelf voor belangrijke keuzes staan?
“Niemand is zoals jij en dát is jouw kracht! Als je moet kiezen tussen verstand en gevoel, kies dan voor jouw gevoel want jouw verstand zal het later vast wel begrijpen.” En gelukkig ziet Ellen dat besef bij jongeren steeds meer toenemen. “Je hoeft geen politieagent te worden omdat de buitenwereld dat wil, maar omdat jij in je hart voelt dat dat jouw weg is.”

Foto: Etienne Oldeman

Meer tips van ondernemers lezen voor jongeren die hun studie- of baankeuze willen maken? Blog | Esther Communiceert