Van afstuderen naar afwijzingen
Als je aan het afstuderen bent of net je diploma op zak hebt, lijkt het soms alsof je nú moet weten wat je wilt. Dat je meteen in de juiste baan moet belanden. Maar de realiteit is: veel mensen vinden hun weg pas gaandeweg. Esmeralda Kleinreesink is daar het perfecte voorbeeld van. Tegenwoordig staat ze bekend als dé pitchcoach van Nederland, maar haar route hiernaartoe was allesbehalve recht. Ze werkte jarenlang aan een proefschrift dat zeven keer werd afgewezen – tot het wél werd uitgegeven en zelfs een prijs won. “Na een ‘nee’ kan altijd een ‘ja’ volgen,” zegt ze daar nu over.
Carrièrekeuzes die niet klopten (en dat is oké)
Esmeralda begon haar loopbaan in de IT. Ze verdiende goed geld als testmanager, maar voelde zich allesbehalve gelukkig. “Ik ging elke dag met tegenzin naar mijn werk,” vertelt ze. Het werk gaf haar geen voldoening en ze miste het gevoel dat ze echt iets bijdroeg. Via een open sollicitatie kwam ze uiteindelijk bij Defensie terecht. Daar werkte ze onder meer in Afghanistan, als hoofd luchttransport voor de NAVO. Die periode inspireerde haar tot het schrijven van een boek, dat werd gepubliceerd door uitgeverij Meulenhoff. Wat begon als een ‘zijsprong’, bracht haar op een pad waar ze wél energie van kreeg.
Lees ook: Margriet Taams: “Omring je met de juiste mensen en blijf investeren in ontwikkeling”
Van boek naar doctoraat – en zeven keer ‘nee’
Terug in Nederland combineerde ze haar werk bij Defensie met een rol als universitair docent. Naast haar baan werkte ze in haar vrije tijd aan een proefschrift, gebaseerd op haar boek over Afghanistan. Zeven keer werd het afgewezen door uitgevers. Toch bleef ze geloven in haar verhaal. Uiteindelijk werd het tóch uitgegeven – en uitgeroepen tot beste militair-wetenschappelijke boek van 2016. Die erkenning kwam niet ondanks de afwijzingen, maar dankzij haar doorzettingsvermogen. Haar ervaring laat zien dat je succes soms pas komt als je blijft volhouden, ook als het niet meteen lukt.
Pitchcoach worden: waar alles samenkomt
Toen Defensie een intern initiatief startte waarbij medewerkers hun ideeën aan de top mochten pitchen, werd duidelijk dat veel mensen moeite hadden met het goed overbrengen van hun verhaal. Esmeralda werd gevraagd of zij hen daarin kon begeleiden. Met haar achtergrond in schrijven, presenteren en wetenschappelijk onderzoek ontwikkelde ze een eigen pitchmethode. Ze merkte al snel: dit is wat ik wil doen. Mensen helpen om hun verhaal krachtig neer te zetten. Inmiddels is ze fulltime pitchcoach, geeft ze masterclasses en begeleidt ze ook topmanagers die hun presentatie willen verbeteren. Alles wat ze eerder deed – van haar studie tot haar tijd bij Defensie – komt hierin samen.
Lees ook: Studeren in vrijheid: een keuze die niet altijd vanzelfsprekend was
Haar advies aan starters
Aan jongeren die op het punt staan te beginnen aan hun carrière, heeft Esmeralda een aantal nuchtere maar waardevolle tips. Verwacht niet dat je eerste baan meteen dé droombaan is. Niet elke functie is 100% leuk, maar je moet er wél je bed voor uit willen komen. Twijfel je? Dat is normaal. Probeer, leer, en als het niet bij je past: durf dan weer iets anders te doen. “Ik was 45 toen voor mij de puzzelstukjes op z’n plek vielen,” zegt ze. “Dat mag. Het komt wel.”
Ze adviseert ook om realistisch te blijven over geld: niet alles waar je goed in bent, levert meteen inkomen op. Begin dus met wat je leuk lijkt, maar houd je ogen open voor waar kansen liggen. En: begin zo vroeg mogelijk met sparen. Financiële vrijheid geeft ruimte om op termijn je eigen keuzes te maken. Het allerbelangrijkste? Laat je niet ontmoedigen door een afwijzing. Die hoort erbij. En soms is het juist de afwijzing die je richting het juiste pad duwt.
Meer verhalen van mensen die hun weg vonden door te blijven proberen?
Klik hier.
Toen Shane Kluivert als jonge tiener in de spotlights kwam, was dat niet alleen omdat hij ‘de zoon van’ is. Hij viel op door zijn liefde voor koken. Met kookvideo’s, een eigen kookboek en samenwerkingen met merken als Maggi werd hij al snel bekend als het jonge talent in de keuken.
Maar ondertussen groeide er nog een droom. Een voetbaldroom.
Vandaag de dag speelt Shane bij de jeugdopleiding van FC Barcelona – en is zijn blik gericht op Barça 1.
Vrijheid om te kiezen
Wat Shane’s verhaal zo krachtig maakt, is dat het laat zien wat vrijheid óók is:
Niet alleen kiezen wat je doet – maar ook durven bijstellen.
Van koers veranderen. En voelen dat je daar de ruimte voor hebt.
Waar de één zich vastklampt aan het pad dat ooit is ingezet, durft Shane te zeggen: “Dat was mooi, maar nu wil ik dit.”
Vrijheid is niet alleen een recht.
Het is ook een mogelijkheid.
Om te groeien, om te veranderen en om jezelf te heruitvinden.
Meer dan één verhaal
Shane is niet alleen een voetballer. Of alleen een kok.
Hij is allebei. En alles daartussenin.
En misschien geldt dat ook wel voor jou.
Misschien begon je ergens aan, en voelt het nu toch anders.
Misschien wil je wisselen van studie, stoppen met iets, of juist iets nieuws proberen.
Laat het verhaal van Shane dan je reminder zijn: je bent niet vastgezet in één richting.
Je mag bewegen. Je mag opnieuw kiezen.
Meer verhalen over jongeren, keuzes en vrijheid?
Klik hier.
Of volg ons op Instagram voor inspirerende posts en actualiteiten die je raken.
Vrijheid begon voor mij met het verhaal van mijn oma
Ze groeide op in een warm, groot gezin in Den Haag. Geboren als vierde zusje, in een tijd die al snel donker werd. De Tweede Wereldoorlog brak uit, en difterie trof het gezin van binnenuit. In twee dagen verloren haar ouders hun zoon van 14 en hun dochter van 9. Mijn oma overleefde de ziekte, maar moest opnieuw leren lopen. Ze was klein, ziek en kwetsbaar – maar gelukkig niet alleen.
Aan haar zijde stond tante Corry. Haar grote zus. Een tweede moeder. Lief, zorgzaam en sterk.
Zij was het lichtpuntje, toen alles donker voelde.
Helaas is tante Corry (97) onlangs overleden, maar nog steeds datzelfde voorbeeld voor mijn oma – en via haar, voor mij.
Lees ook: Een conversatie met mijn oma (85): Tips voor jongeren van een echte levenskenner
Rolmodellen, dichtbij huis
Na de oorlog woonde de hele familie op loopafstand van elkaar. Overal voorbeelden: een opa, een tante, een buurvrouw. Je leerde van elkaar. Voor mijn oma werd dát vrijheid: samenleven met mensen die je steunen, die je bijstaan, die je helpen om opnieuw te leren lopen – letterlijk en figuurlijk.
Lees ook: Vrouwelijke rolmodellen: levenslessen die inspireren
Oma's wijze woorden in de maand van vrijheid
Toen ik haar vroeg wat ze jongeren van nu wil meegeven, zei ze dit:
"Gebruik de middelen die er nu zijn op een goede manier. Alles is anders. De wereld draait sneller. Maar wees lief voor elkaar. En voor jezelf."
Ze weet nog altijd ieders naam en maakt met iedereen een praatje.
Als kind zag ik haar als vrijwilliger werken bij De Zonnebloem.
Ze hoefde het me nooit te vertellen, ik voelde het.
Dat zorgen voor een ander een vorm van vrijheid en liefde is.
Lees ook: Waarom het nog steeds belangrijk is om vrijheid te vieren
Waarom dit verhaal?
Omdat vrijheid niet alleen iets is wat we vieren op 5 mei.
Het is ook iets wat we doorgeven. In verhalen. In gebaren. In hoe we met elkaar omgaan.
Mijn oma, Ank van der Lelie-Steur, gaf mij die vrijheid. En ik hoop dat haar verhaal jou ook inspireert.
PS: Lach veel en vaak. Met jezelf, maar vooral met anderen.
Liefs, mijn lieve oma.
"Laat me mijn werk maar gewoon vertellen."
Dat zei regisseur Will Koopman toen ze als jonge vrouw auditie deed voor de Nederlandse Filmacademie.
Wat ze er niet bij zei?
Ze had nog helemaal geen werk.
In plaats van op te geven, blufte ze zich door de toelatingscommissie heen.
Ze vertelde een verhaal over een konijn, een fietser en kernenergie — met zoveel overtuiging dat ze werd aangenomen.
Lees ook: Vrouwelijke rolmodellen: levenslessen die inspireren.
Will Koopman – inmiddels bekend van series als Gooische Vrouwen, Oogappels en Neem me mee – liet zien: je hoeft niet altijd een perfect cv, een portfolio of alle antwoorden te hebben om ergens te beginnen.
Soms is lef genoeg.
Durven geloven in wat er kán zijn, ook als het er nog niet is.
Wat we kunnen leren van Will?
Dat kansen niet altijd wachten tot je er "klaar voor" bent.
Soms is bluffen, vertrouwen hebben in jezelf.
Lees ook: Van onderadvisering naar onderwijspionier – het inspirerende verhaal van Karim Amghar
Dus als je twijfelt of je goed genoeg bent voor die studie, stage, baan of droom: misschien ben je wel precies wat ze zoeken.
Zolang je zelf durft te geloven dat je er mag zijn.
Meer inspirerende verhalen? Klik hier.
Nieuwe vrienden maken voelt soms alsof je moet uitleggen dat je een puppy wil als volwassene. Schattig? Ja. Maar ook: raar. Onhandig. Je hoort het niet te hoeven zeggen.
In een open video op Instagram vertelde ze dat ze zich soms alleen voelt. Dat ze op haar dertigste merkte dat ze behoefte had aan nieuwe, échte vriendschappen. Geen oppervlakkig “hoe is het?” op een feestje, maar mensen om echt mee te connecten. Te praten. Stil te zijn. Gewoon, samen zijn.
“Het is best gek om op je dertigste vrienden te zoeken. Niemand doet dat eigenlijk.”
Maar Bobbie wél. En het ontplofte. Honderden berichten. Mensen die zichzelf herkenden.
Mensen die óók dachten dat ze de enige waren.
Lees ook: Margriet Taams: “Omring je met de juiste mensen en blijf investeren in ontwikkeling”
Waarom dit zo raakt
Omdat het herkenbaar is. Of je nou 20, 25 of 30 bent – je kunt je eenzaam voelen. Ook al heb je mensen om je heen. Ook al zit je WhatsApp vol.
Vriendschap is niet vanzelfsprekend. En het voelt kwetsbaar om te zeggen: “Ik mis het.”
Maar Bobbie deed het. En juist dat maakt het sterk.
Lees ook: Vrouwelijke rolmodellen: het lef om anders te zijn
Wat jij hieraan hebt?
Misschien voel je je soms ook alleen. Misschien wil jij ook iemand leren kennen buiten je studie, werk of kring.
Laat Bobbie’s verhaal dan het duwtje zijn om er iets mee te doen.
Stuur dat bericht. Maak die afspraak.
Of… doe het gewoon net als Bobbie: zeg het hardop.
Meer inspiratie opdoen? Klik hier.
“Niemand wordt vrolijk van een vieze keuken. Dus dan ruim ik ‘m wel op.”
Het klinkt simpel, maar voor Anna Dobber is het een levensmotto geworden.
Waar de meeste TikTokkers dansjes doen of hun outfits laten zien, staat Anna met rubberhandschoenen aan keukenkastjes te boenen. Ze biedt studenten aan om hun huis gratis schoon te maken – en neemt haar volgers daarin mee.
En het werkt. Inmiddels kijken honderdduizenden jongeren mee hoe ze muren schrobt en vuilniszakken wegsleept. Ze gelooft dat geven zonder iets terug te verwachten, de wereld een beetje beter maakt.
Een missie zonder schoonheidsprijs
“Ik merkte dat studenten vaak geen tijd, zin of energie hebben om hun huis op orde te krijgen. Dus dacht ik: wat nou als ik dat gewoon gratis doe?”
Wat begon als een wild idee, groeide uit tot een TikTok-serie met een trouwe fanbase. Anna’s kracht? Ze combineert droge humor met een flinke dosis empathie. Ze veroordeelt niet. Ze helpt. En ze doet dat met zoveel overtuiging dat je bijna zin krijgt om zelf je badkamer te poetsen.
Waarom doet ze wat ze doet?
Omdat ze wil laten zien dat we niet altijd iets terug hoeven te verwachten voor wat we geven. “Iedereen heeft iets te bieden,” zegt ze. “Bij mij is dat een sopje. Bij een ander misschien een luisterend oor, een lift naar huis of gewoon een glimlach op straat.”
TikTok als podium voor betekenis
In een wereld waarin het soms voelt alsof alles om geld, prestatie of perfectie draait, laat Anna zien dat het ook anders kan. Met een schoonmaakdoekje in de hand en een groot hart op de juiste plek.
Dus: wil jij weten wat jou drijft? Of zoek je inspiratie om iets kleins te doen dat groots aanvoelt?
Laat je verrassen door Anna Dobber. Want soms begint betekenisvol leven gewoon bij een schone gootsteen.
Meer inspiratie opdoen? Klik hier.
Volgens recent onderzoek (Trouw, 2024) noemt bijna een derde van de Nederlandse jongeren zichzelf religieus. Voor het eerst zijn zij geloviger dan de generatie vóór hen. En dat roept een belangrijke vraag op: waarom?
Onrust als beweegreden
We leven in een tijd van oorlogen, klimaatstress, woningnood en prestatiedruk. Jongeren groeien op in een wereld die constant beweegt – en niet altijd de goede kant op.
In die onrust zoeken we iets wat wél vaststaat. Iets dat rust geeft. Ritme en richting.
“Geloof is voor mij een plek om te landen,” zegt een 22-jarige student.
“Niet per se in een religieus gebouw, maar in mijn hoofd.”
Geloof als krachtbron
In een NOS -reel uit 2024 vertellen verschillende spelers van het Nederlands elftal over hun geloof. De helft van het team is openlijk religieus.
Bidden voor een wedstrijd. Dankbaar zijn. Vertrouwen hebben.
Zelfs aan de top blijkt geloof een manier om staande te blijven.
Niet traditioneel, wel betekenisvol
De nieuwe generatie gelooft niet per se binnen traditionele kaders – maar wel bewust.
Of dat nou via islam, christendom, meditatie of spiritualiteit is: jongeren zoeken verbinding. Met zichzelf en met iets groters.
En met Pasen als moment van rust, hoop of herstart, is het niet gek dat zingeving weer meer ruimte krijgt.
Wil je meer lezen over jongeren & zingeving? Klik hier.
Zangeres Froukje Veenstra, bekend van nummers als Groter dan ik en Als ik God was, maakte recent een opvallende keuze: ze neemt tijdelijk afstand van het podium en loopt stage bij campagnebureau BKB.
Waarom deze switch?
Na jaren vol optredens, tours en successen voelde Froukje de behoefte naar iets anders. In een interview met LINDA zegt ze:
“Ik miste wat zingeving en verbreding. Zo kwam ik terecht bij BKB.”
Waar ze eerst haar creativiteit kwijt kon in muziek, zocht ze nu naar een andere manier om betrokken te zijn bij de wereld om haar heen. Werken in een team, bijdragen aan maatschappelijke campagnes en uit haar bubbel stappen – dat bleek precies wat ze nodig had.
Van spotlight naar samenwerken achter de schermen
Froukje draait mee in het team, leert van de praktijk en vindt het verfrissend om in een omgeving te werken waar niet alles om haar draait.
Ze vertelt dat het soms zoeken is naar balans:
🎶 Van onregelmatige artiestendagen naar een vaste werkstructuur.
💬 Van persoonlijke teksten schrijven naar samenwerken aan bredere verhalen.
🎤 Van op het podium staan naar een ondersteunende rol achter de schermen.
Maar juist die ommekeer lijkt haar goed te doen.
Een reminder: het is oké om van richting te veranderen
In een wereld waarin ‘succes’ vaak gelijkstaat aan altijd doorgaan, is Froukje’s keuze opvallend én belangrijk. Ze laat zien dat persoonlijke groei niet alleen zit in groter, beter of bekender worden – maar ook in vertragen, verbreden en jezelf opnieuw uitdagen.
“Ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet,” zei ze eerder bij BKB.
Ze werkt ondertussen wel door aan nieuwe muziek.
Je mag opnieuw beginnen
Froukje laat met haar stage zien dat je als jonge maker of professional niet in één hokje hoeft te blijven. Dat je opnieuw mag beginnen. Pauze mag nemen. Nieuwsgierig mag blijven.
Of zoals ze zingt in Niets tussen:
“Even niets tussen mij en het leven.”
Meer lezen over jonge makers en inspirerende keuzes? Klik hier.
Ronnie Flex, geboren als Ronell Langston Plasschaert, heeft met hits als "Drank & Drugs" en "Energie" een blijvende indruk achtergelaten op de Nederlandse hiphop en popmuziek. Recentelijk heeft Ronnie echter aangegeven dat hij nadenkt over een toekomst buiten de schijnwerpers, waarin hij zijn ervaring en kennis wil inzetten om de volgende generatie muzikanten te begeleiden.
Een nieuwe richting
In een openhartig interview besprak Ronnie zijn wens om uiteindelijk zijn rapcarrière te verruilen voor een rol als docent. Hij benadrukte het belang van educatie en hoe hij zijn eigen reis in de muziekwereld wil gebruiken om anderen te inspireren en te onderwijzen. Deze mogelijke overgang onderstreept zijn groeiende interesse in persoonlijke ontwikkeling en het bijdragen aan de gemeenschap. Ook wil hij meer aanwezig zijn bij belangrijke momenten voor zijn dochters.
Ervaring als leermiddel
Ronnie's carrière is een schat aan ervaringen, van het navigeren door de muziekindustrie tot het omgaan met de uitdagingen van roem en succes. Door deze ervaringen te delen, kan hij nieuwe muzikanten waardevolle inzichten bieden in zowel de artistieke als zakelijke aspecten van een muziekcarrière.
Conclusie
Hoewel Ronnie Flex nog steeds actief is in de muziekwereld, toont zijn interesse in een toekomstige rol als docent zijn veelzijdigheid en toewijding aan het vak. Het benadrukt het belang van kennis delen binnen de creatieve industrie en kan als inspiratie gezien worden, voor zowel huidige als toekomstige generaties muzikanten.
Meer inspiratie op doen en bij blijven met actualiteiten? Klik hier.
Als je aan Stormzy denkt, denk je misschien aan lyrics, uitverkochte shows en iconische optredens op Glastonbury. Maar achter de artiest schuilt ook een activistische denker en een man met een missie: gelijke kansen creëren voor jongeren van kleur.
In maart 2025 ontving Stormzy een eredoctoraat in de rechten van de Universiteit van Cambridge. Niet voor zijn muziekcarrière – maar voor zijn maatschappelijke impact.
Het Stormzy Scholarship: van woorden naar daden
In 2018 richtte Stormzy het Stormzy Scholarship op: een beurs die Britse studenten van kleur financieel ondersteunt om te studeren aan Cambridge, een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld.
Wat begon met twee studenten per jaar, groeide – mede door samenwerking met HSBC – uit tot een programma dat inmiddels meer dan 55 studenten heeft geholpen. En met succes: Cambridge spreekt inmiddels van een zichtbaar ‘Stormzy-effect’ in hun aanmeldcijfers.
Meer dan muziek: bouwen aan toegang en representatie
Stormzy’s impact reikt verder dan het onderwijs.
– Met zijn uitgeverij #Merky Books geeft hij een podium aan jonge auteurs van kleur.
– Hij investeert in zijn wijk door een lokaal voetbalteam nieuw leven in te blazen.
– En hij blijft, in interviews en optredens, spreken over ongelijkheid, racisme en het belang van gemeenschap.
Zijn eredoctoraat is niet alleen een bekroning op zijn werk – het is ook een signaal: verandering begint bij wie z’n platform gebruikt om deuren te openen voor anderen.
“Je kunt zoveel meer zijn dan wat je omgeving je laat geloven.” – Stormzy
Een nieuw soort rolmodel
Waar sommige artiesten stoppen bij succes, is Stormzy juist begonnen. Zijn inzet voor jongeren laat zien dat het wél kan: van niets naar iets, en dan dat ‘iets’ gebruiken om anderen verder te helpen.
📌 Zijn verhaal is geen uitzondering – het is een blauwdruk. Voor hoe je je positie kunt inzetten, hoe je kansen kunt doorgeven, en hoe échte impact verder gaat dan alleen jezelf.
Meer verhalen over inspirerende mensen die het verschil maken? Klik hier.