Sara Snel is een positieve doorzetter. Als kind droomde ze ervan dolfijnentrainer te worden, maar kwam na school in recruitment terecht. Totdat een burn-out deze carrière beëindigde. Ze begon een zoektocht en ontdekte hoe ze als zelfstandig ondernemer beter haar talenten tot hun recht kan laten komen. In Oostenrijk. Waar ze gelukkig en gezond leeft.

“Ik ben altijd een doorzetter geweest”, antwoordt Sara Snel op de vraag ‘Wie ben jij?’. “Ik ben (te) positief, wil overal het goede van inzien. Lekker kletsen vind ik heerlijk, maar ben ook vaak op mijzelf, fijn mijn eigen ding doen. En ik ben gek op de bergen!”

Hoe was jouw jeugd?

“Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn moeder was heel attent, na school wachtte ze altijd met het ‘het kopje thee’ op mij. Mijn vader was wat meer op zichzelf, maar toen ik ouder werd haalde hij mij altijd op van feestjes bij vriendinnen of als ik bijvoorbeeld een bus had gemist. Ik heb twee oudere zussen en een broertje, dat leverde in huis veel drukte op. Samen met mijn broertje en drie buurjongens speelde ik veel buiten.”

Als puber veranderde de situatie. Sara vond het moeilijk om dingen zonder uitleg of onderbouwing aan te nemen. Ze wilde graag de logica van zaken inzien en vroeg net zolang door, totdat ze begreep wat er aan een onderwerp of ontwikkeling ten grondslag lag. Die vragen gingen ook over het geloof waarmee ze opgroeide. Dat bracht spanning tussen Sara en haar ouders.

Hoe verliep jouw schoolperiode?

“In basis heb ik leuke herinnering aan de basisschool in Emmeloord. Ik had er vriendinnetjes en kijk blij terug op de musical in groep 8. Het leren vond ik lastig. Ik ben meer een doener en haalde met de Cito-toets niet de resultaten die voldoende waren om naar de havo te gaan.”

Na de basisschool stapte Sara over naar vmbo-kader in Zwolle. Ze trof er een hechte klas en sloot fijne vriendschappen. Ook het leren ging beter, waardoor ze na twee jaar kon overstappen naar vmbo-tl. Helaas verliepen de twee jaar daar minder prettig. “Ik werd gepest, omdat ik een moedervlek op mijn gezicht had. Die moedervlek heb ik weg laten halen.” Ze vertelt dat het pesten achteraf een grotere impact op haar heeft gehad dan ze in eerste instantie dacht. Muziek was een afleiding. Sara was fan van One Direction en Justin Bieber. Vooral de song ‘love yourself’ luisterde ze graag, omdat het goed laat zien hoe belangrijk de liefde voor jezelf is.

Wist je welke vervolg opleiding je wilde gaan doen?

“Ik wilde naar de havo, richting economie wiskunde, maar daar was mijn examen wiskunde niet goed genoeg voor. Dat vak moest ik laten vallen, dan kon ik in ieder geval slagen voor tl. Daarna dacht ik aan een vervolg op de politieopleiding of hotelschool. Mijn vader ging mee naar de open dagen. Toen bleek dat ik op zondag zou moeten werken, waren deze opleidingen geen optie meer. Eigenlijk wist ik niet goed welke kant ik op wilde, ik vond keuzes maken lastig. Ik startte met een vierjarige, brede secretaresseopleiding in Emmeloord. Thuis stond hier achter. Die opleidingsjaren waren leuk, met een gezellige meidenklas. Ik heb veel geleerd over plannen, gestructureerd werken en anderen helpen.“

Welke keuzes qua werk maakte jij na de schoolperiode?

Vanuit school liep Sara stage bij een notariskantoor. Daar ging ze na haar opleiding aan het werk, als receptioniste. “Op een gegeven moment merkte ik dat ik vastliep als ik werkzaamheden voor een ander moest doen, waar ik zelf niet achter stond. Alsof ik een soort slaafje was. Zo kon ik niet mijzelf zijn. Ik vertrok en startte bij een uitzendbureau als recruiter. Het was een startup en ik genoot van de gesprekken met werkzoekenden.” Na een vakantie in Australië eindigde deze baan, waarna ze overstapte naar Tempo Team in Zwolle. Helaas kwam Sara na drie jaar in een burn-out terecht. “Als ik achteraf terugkijk deed ik werk dat totaal niet in lijn lag met waar ik voor sta. De druk was hoog, de gesprekken met potentiële medewerkers leuk, maar de sales erbij was te veel.” 

Inmiddels woonde Sara op zichzelf en leerde ze haar huidige vriend kennen. Haar baan werd in gezamenlijk overleg stopgezet. Ze erkende de bun-out niet en besloot in een hotel te gaan werken. De nieuwe omgeving en afwisseling in werk deden haar goed. Maar na 10 maanden verviel Sara in hetzelfde patroon als de reden waardoor ze in een burn-out terecht kwam: Enthousiast alles aannemen en geen grenzen stellen. Ze nam ontslag en begon aan haar eigen persoonlijke ontwikkeling.

Waarom doe je nu wat je doet?

“Nadat ik ontslag nam bij het hotel ben ik gaan samenwonen met mijn vriend en gaan werken bij een tuincentrum. De perfecte plek om te ontprikkelen. Het hielp goed, totdat het mij te saai werd, ik wilde iets nieuws, maar wat? Mijn vriend is zelfstandige en werkt wanneer hem dat het beste uitkomt. Die vrijheid wilde ik ook. Ik besloot ondernemer te worden. De vraag was wat ik dan ging ondernemen. VA was booming, dat leek mij wel wat. Ik had er al eerder een opleiding voor gevolgd, want mijn overtuiging is dat je eerst een opleiding moet volgen om het vak goed te kunnen uitoefenen. Uiteindelijk heb ik het als VA twee weken volgehouden. Dat werd ‘m niet, te veel druk en ik wilde vrijheid.”

Als recruiter had ze altijd veel vacatureteksten geschreven, met succes. Dat pakte ze op en werd copywriter. Toen er vanuit haar klantenkring ook vraag naar blogs en andere soorten teksten kwamen, verbreedde Sara haar diensten. Uiteindelijk specialiseerde zij zich in webteksten. “Daarover kan ik diep in gesprek gaan, mijn opdrachtgevers helpen, woorden geven aan hun passie. En daar word ik gelukkig van.”

Wat brengt jou naar Oostenrijk?

“Mijn vriend en ik zijn alle twee dol op bergen. In zo’n omgeving voelen we ons goed. Waarom zouden we dan ook niet daar gaan wonen in plaats van in Nederland blijven, omdat het een ‘normalere’ keuze is. Onze vrienden vinden het super tof, mijn familie vindt het spannend, maar bewondert ons dat we de stap durven zetten. Sinds april 2024 wonen we voor een half jaar in Innsbruck en werken we fijn op afstand. We denken erover na om bijvoorbeeld in de winter naar Portugal te gaan.

Welke boodschap heb je voor jongeren die nog een studie-/jobkeuze gaan maken

“Jouw keuze staat niet voor altijd vast. Veranderen kan en mag altijd. Nieuwe keuzes zijn best spannend. Maar als iets vanzelf gaat, moeiteloos, dan weet je wat bij je past. Dat gaat meer op gevoel dan op basis van opleiding en cijfers. En als je een job hebt, is regelmatig bij jezelf inchecken belangrijk: word ik nog steeds blij van dit werk? Want gezondheid en geluk zijn het allerbelangrijkste en daar ben je zelf verantwoordelijk voor.”

Meer weten over het werk van Sara? Kijk op eenbergletters.nl.

"Ik wil mensen een beter zelfbeeld geven." Alweer een aantal jaar werkt Daniëlle Krijtenburg als De Beeldvanger. “Ik vang het verhaal van wat mensen zichzelf onbewust vertellen, ik kijk verder dan de voorkant en breng dat in beeld.” Had zij deze gave al vroeg in zich? Hoe ging en gaat zij hiermee om? En wat raadt zij jongeren aan? Laat je inspireren met dit interview.

“Ik was een heel vrij kind,” begint Daniëlle. “Ik was altijd ofwel aan het huppelen of aan het tekenen.” Het tekenpotlood was nog net niet vastgelijmd aan haar hand. Maar het worden van kunstenaar was niet wat Daniëlle als kind voor ogen had. “Het leek me heel interessant om te werken op de verkeerstoren van Schiphol.” Uiteindelijk belandde Daniëlle een stuk hoger in de lucht; “Ik ben twee jaar stewardess geweest! Dat waren fantastische jaren, maar ik mistte de diepgang.”

Na de middelbare school

“Ik kom uit een ondernemersgezin Eigenlijk wilde Daniëlle naar de Kunstacademie, maar vanwege het onzekere leven van een kunstenaar koos ze toch voor zekerheid. “Ik deed de opleiding managementassistent en heb een aantal marketingopleidingen gedaan.” Toen ze een korte tijd op kantoor aan het werk ging, kwam ze er direct achter dat dat niet voor haar was weggelegd. “En dat is helemaal niet erg. Alleen als je het probeert weet je of het iets voor je is.”

Door haar werk heeft Danielle geleerd om mensen écht te zien

Na twee jaar als stewardess de hele wereld te hebben gezien, kwam Daniëlle een advertentie tegen in de krant die haar aandacht trok. “Ze zochten een croupier, en dat ben ik geworden.” Na drie jaar werd zij aangesteld als leidinggevende. Een parttimefunctie die ze perfect kon combineren met opleidingen. Binnen de branche was het erg van belang dat ze verder kon kijken dan een eerste oogopslag. “Ik wilde zowel mijn collega’s als de gasten goed kunnen aanvoelen. Ik moest kunnen aanvoelen of het goed gaat of dat er misschien sprake is van onderliggende problemen. Binnen deze organisatie waren veel regels en was alles heel strak geregeld. Er was weinig sprake van creativiteit.” Door het werk heeft Daniëlle geleerd om mensen écht te zien; iets wat ze tot op de dag van vandaag nog met zich meedraagt.

Fotograaf

“Acht jaar geleden kantelde mijn carrière,” legt Daniëlle uit. Na jaren verbreekt ze haar vaste contract en kiest ze voor een nieuwe weg.”‘Ik realiseerde dat ik weinig plezier beleefde in wat ik deed; ik deed alles op de automatische piloot.” Ze is zich gaan omscholen. Door de verschillende opleidingen leerde ze zich beter kennen en rolde ze het coach-vak in. “Eigenlijk ben ik nog steeds continu bezig om mezelf te blijven ontwikkelen.”

Na 23 jaar leidinggeven en daarnaast het werk als fotograaf te beoefenen, was het nu tijd om een andere weg op te gaan; het beeldvangen. De voorkennis van het fotograferen in combinatie met de opgedane mensenkennis, kwam perfect samen in haar nieuwe uitdaging.

De passie voor fotografie stamt uit iets langer geleden. “Ik deed het al als hobby, maar toen een vriendin – die fotograaf is van beroep – mij vroeg om een boeking over te nemen, heb ik ontdekt hoe leuk het is om het professioneel op te pakken.”

“Mijn partner juichte het alleen maar toe en ik vind het belangrijk dat mijn kinderen zien dat je je hart moet volgen.” De stap naar zelfstandigheid was best wel spannend.

"Ik ben eigenlijk een spiegel"

De Beeldvanger

Waar Daniëlle voorheen als fotograaf de buitenkant van mensen portretteerde, richt Beeldvanger zich juist op de binnenkant. “Ik ben eigenlijk een spiegel.” Met haar onderneming hoopt ze mensen te kunnen helpen naar een beter zelfbeeld. “Ik hoop dat mensen lievere dingen tegen zichzelf gaan zeggen, waardoor ze zich goed voelen en wél hun doelen halen.” Haar werk heeft dan ook impact op haar klanten. “Tegenwoordig zijn er weinig mensen die écht interesse hebben in iemand anders; alles gaat heel snel, we komen tijd tekort en we willen presteren.”  Op het moment dat iemand naar Daniëlle gaat, gaat het écht even over diegene. “Ik vind het mooi dat ik er dan voor iemand kan zijn om te laten zien dat ze er mogen zijn. Dit jasje past me super goed.”

"Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken"

Wat wil je jongeren meegeven?

“Je kunt meer dan je denkt, geloof in jezelf. Heel veel mensen zitten vast in hun hoofd; ze denken van alles en door de vooral negatieve gedachtes worden ze tegengehouden. Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken. Geloof erin, want dat is het begin.”

Naast het feit dat hij al acht jaar chefkok én ondernemer is van restaurant Le Brasseur in Maarssen, vindt Marijn Brouwer het geweldig om als leermeester jonge talenten het pracht en praal van het vak te laten zien. Lees waarom deze, in hart en nieren, horecaman doet wat hij doet.

Was je al vroeg met koken bezig?
“Ik weet nog dat ik het vroeger al geweldig vond om naast moeders in de keuken te staan.” De passie was van jongs af aan aanwezig. “Maar ik wilde eigenlijk hovenier worden. Het leek me geweldig om mijn creativiteit te uiten in bijvoorbeeld het ontwerp voor een tuin.” Als kind was hij dan ook vaak buiten, in de tuin te vinden. “Op zoek naar kruiden en dergelijke, dus eigenlijk altijd bezig met eten.”

“Ik was echt een druk kind, kon slecht stil zitten. Dat is ook in alle rapporten van peuter tot puber te zien, haha!” Zoals veel andere kinderen was Marijn gek op Lego. “Ik wilde met mijn ongeduldigheid en creativiteit altijd dingetjes maken en dat is nu terug te zien in de keuken.” Het verschil tussen toen en nu is, volgens Marijn, dat hij nog steeds erg onrustig in zijn hoofd is wat betreft de creativiteit, maar het willen leren en het geduld dat daarbij komt kijken, is er nu juist wél.”

"De keuken was de kers op de taart"

 

Hoe verliep jouw leven na de lagere en middelbare school?
“Op mijn zestiende ben ik zowel bij de hotelschool in Ede-Wageningen als bij de hoveniersschool gaan kijken. Uiteindelijk koos ik voor het horecavak. Toevallig, want ik ging niet voor mijzelf, ik vergezelde een vriend die interesse had in de hotelschool. Ik was verbaasd dat ik daar juist zelf enorm enthousiast raakte, dat was wat ik wilde!” Dat in het horecavak geen 9 tot 5 mentaliteit heerst, betekende juist een uitdaging voor de actieve Marijn. “Ik vind het leuk om mensen te kunnen verrassen en te laten genieten op speciale momenten. Die kun je niet altijd plannen.” De creativiteit waar Marijn vol van is, kan hij goed kwijt in het koken. “Op de hotelschool heb ik, op aanraden van mijn ouders, Horeca-Management gedaan. Ik had een goed stel hersens, en voor het geval dat het koken het niet helemaal zou zijn, had ik ten minste een goede basis om ook wat anders te kunnen doen. Gelukkig vond ik de gehele opleiding leuk, maar de keuken was de kers op de taart!” Dus besloot Marijn na anderhalf jaar zich daarin te specialiseren. “Ik ben naar het Gildevaart in Nieuwegein gegaan, waar ik meester-koks tegenkwam. Die mensen waren voor mij zó inspirerend. Toen wist ik, dit is het helemaal! Er bestond geen andere keuze meer voor mij.”

"Ik breng graag mijn passie over"

Wat doe je nu?
“Samen met mijn broer ben ik eigenaar van Restaurant Le Brasseur in Maarssen. Hier werken we met een superjong team.” Marijn neemt als leermeester zes leerlingen onder zijn vleugels. “Mijn motivatie om hen het vak te leren is groot. Ik breng graag mijn passie over en wil hen de kans geven die ik ook heb gekregen. Daar hoort hard werken bij maar ook plezier maken en trots zijn op wat je bereikt. Zo vind ik zelf het moment dat ik in de zaal zit en één van mijn leerlingen het diploma krijgt uitgereikt, zo prachtig.”

Marijn heeft ervaren en merkt nog steeds dat er onredelijke vooroordelen over het horecavak leven. “Veel mensen denken dat we alleen maar hard werken voor weinig geld. Iets in mij wil die mensen heel graag laten zien dat het ook leuk is. Als je met passie werkt, doet wat je graag wil doen en fijne reacties krijgt, is de horeca-ervaring echt heel anders. Daarbij is uit ons team van jonge, creatieve gekkies nog zoveel te halen, dat geeft mij heel veel ‘werkplezier’. Er is nog geen moment geweest dat ik met tegenzin mijn werk doe. Het is meer dat familie en vrienden moeten vragen ‘goh heb je nog wel eens tijd voor ons?’.”

"Maak altijd zelf je keuzes"

Wat zou je jongere mensen mee willen geven?
“Het allerbelangrijkste is dat je je hart volgt. Maar ook dat je daarnaast verder kijkt, dat je meerdere opties hebt. Want misschien blijkt hetgeen waarvan je altijd gedacht had dat het voor jou bestemd was, helemaal niks voor je te zijn. Dan heb je wel een alternatief. Tot slot, luister naar wat anderen vertellen, maar maak altijd zelf je keuzes.”

Meer verhalen lezen van ervaren ondernemers over ‘Waarom doe je wat je doet?’ met adviezen aan jongeren? Klik hier: Blog | Esther Communiceert