In 2017 is ze voor zichzelf begonnen om anderen te helpen met het volgen van hun hart in hun carrière. De focus van Paula Kager is onder meer gericht op mensen die willen re-integreren in de wereld van het werken. “Soms denken mensen dat ze te oud zijn om opeens iets heel anders te gaan doen, dat is zonde! Jong of oud, je kunt altijd een nieuwe keuze maken.”
Hoe was je als kind?
“Ik was sowieso rustig, ook wel een beetje bescheiden en verlegen maar vooral heel ijverig. Ik weet nog goed dat ik door mijn vader erg gestimuleerd werd om goed te presteren op school, dus als ik dan thuiskwam met een mooi cijfer werd dat ook erg gewaardeerd. Vanuit mijn moeder herinner ik mij dat zij het belangrijk vond dat ik initiatief toonde buiten school. Ik had bijvoorbeeld de leiding van een sportclubje in de buurt waarvoor ik van alles bedacht en organiseerde, toen was ik een jaar of acht.”
“Het werd altijd belangrijk gevonden dat ik een eigen vak zou leren, om economisch zelfstandig te zijn en daarmee niet afhankelijk te zijn van een partner.” Zoals haar vader het noemde, gebruikte Paula ‘haar goede hersenen’ erg op en top. “Ik wilde eigenlijk psychologie gaan studeren, maar dat vond mijn moeder helemaal niks, omdat ik dan ‘in de geest van de mens ging wroeten, haha! Het was meer een projectie van het feit dat zij dat voor zichzelf niks zou hebben gevonden. Maar van een kennis hoorde ik over de vraag naar fysiotherapeuten en het mooie van dat beroep.” Die tip nam Paula ter harte.
Hoe ziet jouw eigen loopbaan vanaf je schooltijd eruit?
Wat zeker is, is dat Paula zelf een ervaringsdeskundige is als het gaat om het maken van een carrièreswitch. “Begin jaren ’80 begon ik als fysiotherapeut. Na zo’n 8 jaar wist ik, hoewel ik het vak enorm leuk vond, dat ik het niet mijn hele leven lang ging doen.” Dus besloot Paula iets heel anders uit te proberen. “Ik ben toen rechten gaan studeren waaruit ik belastingadviseur werd. Na een aantal jaar ben ik beloningsadvies gaan geven, totdat ik realiseerde dat ik veel breder geïnteresseerd ben in mens en werk, en ik het werk als beloningsadviseur toch iets te beperkt vond.” Toen Paula voor zichzelf begon, is zij meer de HR-kant opgegaan. “Ik gaf adviezen aan wat kleinere bedrijven over bijvoorbeeld personeelsbeleid, leren en ontwikkelen”. Maar ook Paula’s eigen onderneming stond niet stil. “Er zit een soort beweging in. Zodra ik specialistisch begin, kan het mij op een gegeven moment benauwen, omdat ik dan al helemaal weet hoe het werkt, dus dan zoek ik het weer breder op.”
“Het frappante is, dat je mij niet in één hokje kan stoppen; ik ben loopbaancoach, maar ook re-integratiecoach. Daarnaast was ik ook bestuursvoorzitter van een vereniging van tolken en vertalers. Zelf ben ik geen tolk of vertaler, maar heb ik wel veel ervaring met die bestuurlijke taken.”
Waarvoor komen mensen naar jou toe?
“Als loopbaancoach richt ik mij nu op mensen die bijvoorbeeld van carrière willen switchen. Als je op latere leeftijd het idee krijgt dat je niet meer gelukkig wordt van het werk dat je doet, moet je er niet mee door gaan. Mensen denken nog wel eens “nog tien jaar, en dan mag ik lekker met pensioen”, en die zitten als het ware hun tijd uit. Dat is enorm zonde! Want tien jaar is heel erg lang als je iets doet wat je niet leuk vindt.” Deze mensen helpt en begeleidt Paula om van de ene baan, naar de andere te gaan. “Die overgang kan erg lastig zijn. Het is natuurlijk een grote verandering in iemands leven en het is niet makkelijk om zulke zekerheden los te laten.” Voor Paula zelf is het dan ook erg belangrijk om iets te doen waar zij veel voldoening uit kan halen. “Ik doe nu iets waarvan ik denk, ‘als ik op pensioenleeftijd ben zou ik best nog door willen werken’, want waarom zou ik stoppen als ik het leuk vind!”
Paula richt haar focus ook op mensen die willen re-integreren naar werk. “Dat zijn mensen die langdurig zijn uitgevallen door bijvoorbeeld ziekte, een beperking of tegenslag - bijvoorbeeld een ongeluk. Ik help hen om dan weer te terug te komen in hun werk of ander passend werk te zoeken.”
Wat zou je jongeren willen meegeven?
“Ik denk dat het heel belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven. Je moet iets doen wat bij je past, daarvoor hoef je niet altijd te hoog te grijpen. Ook moet je weten waar je hart ligt, en dat is best lastig. Maar het is belangrijk dat het beseft wordt als je er tóch achter komt dat je keuze een misser was. En om dan te weten dat het echt niet erg is om dan iets anders te kiezen.”
Meer tips van ondernemers lezen voor jongeren die hun studie- of baankeuze willen maken? Blog | Esther Communiceert