44% zegt dat ouders stelden dat ‘een hoger opleidingsniveau tot een betere toekomst zou leiden’. 1 op de 3 (33%) heeft druk ervaren om voor een bepaalde opleiding te kiezen en ruim een kwart (27%) voelde deze druk bij de loopbaankeuze. In sectoren gezondheidszorg (30%), onderwijs (13%) en ICT, media en telecom (10%) treden mensen het meest in de voetsporen van ouders.

In hoeverre treedt werkend Nederland in de voetsporen van zijn of haar ouders? En wordt er druk ervaren vanuit ouders of anderen om voor een bepaalde opleiding of baan te gaan? Uit onderzoek van talentbedrijf Randstad blijkt dat bijna de helft (44%) aangeeft dat hun ouders stelden dat een hoger opleidingsniveau tot een betere toekomst zou leiden. 1 op de 3 (33%) heeft druk ervaren om voor een bepaalde opleiding te kiezen en ruim een kwart (27%) voelde deze druk bij de loopbaankeuze.

Opvallend is dat vooral mannen druk voelen vanuit de omgeving (30% van de mannen versus 23% van de vrouwen) en dat een groter aandeel jongeren (37%) ten opzichte van ouderen (23%) dit ervaren. Verder geven laagopgeleiden (31%) vaker aan een push te voelen om voor een bepaald beroep te gaan dan hoogopgeleiden (27%). Vooral ouders zijn hiervoor verantwoordelijk, aldus 35% van de respondenten, gevolgd door andere familieleden (29%) en vrienden (26%).

Werner Klaassen, algemeen directeur Randstad Nederland:
“Dit onderzoek toont aan hoeveel invloed ouders en anderen hebben op de opleidings- en baankeuze van werkend Nederland. Kijkend naar de huidige arbeidsmarkt is het niet zo dat hoe hoger opgeleid je bent, hoe beter je werkperspectief is. Ieder mens heeft talenten en ieder mens is een talent. Ga het gesprek aan over wat echt past bij de talenten van mensen in combinatie met waar de duurzame kansen op de arbeidsmarkt liggen.”

Werk waar je als kind van droomde

Gaan mensen uiteindelijk het beroep uitoefenen waar zij als kind van droomden?
31% van de respondenten is gaan doen waar als kind over werd gefantaseerd. De top drie meest genoemde redenen om niet te gaan voor het beroep waar je als kind aan dacht, zijn: twijfel of het zou lukken om er in terecht te komen (34%), onzekerheid of een beroep goed zou passen (31%) en twijfel om hier succesvol in te zijn (31%).

Groot deel treedt in voetsporen van familie

Iets minder dan de helft (41%) geeft aan dat meerdere familieleden in dezelfde branche werken. De gezondheidszorg (30%), het onderwijs (13%) en ICT, media en telecom (10%) zijn de vakgebieden die het meeste worden doorgegeven van ouder op kind. Uit het onderzoek komt tevens naar voren dat ‘het overbrengen van de passie voor het vak of werk’ vooral voorkomt in de branches gezondheidszorg en welzijn en het onderwijs.

Oscar van Mourik, gedragswetenschapper Randstad Nederland:
“Opvallend is dat we in dit onderzoek zien dat ook zonder gevoelde druk een aanzienlijk deel van de Nederlanders qua baankeuze hetzelfde pad bewandelt als de ouders. Blijkbaar worden talenten, vaardigheden en passie voor bepaalde vakgebieden tussen familieleden doorgegeven.”

 Onderzoek onder werkend Nederland

Randstad liet dit onderzoek uitvoeren onder werkend Nederland in samenwerking met onderzoeksplatform Toluna. Resultaten van dit onderzoek zijn representatief voor de beroepsbevolking in de sectoren: horeca, bouw, transport, onderwijs, zorg, techniek en retail, vertegenwoordigd vanuit alle opleidingsniveaus, leeftijden en regio’s in Nederland.

Bron: Randstad

"Ik wil mensen een beter zelfbeeld geven." Alweer een aantal jaar werkt Daniëlle Krijtenburg als De Beeldvanger. “Ik vang het verhaal van wat mensen zichzelf onbewust vertellen, ik kijk verder dan de voorkant en breng dat in beeld.” Had zij deze gave al vroeg in zich? Hoe ging en gaat zij hiermee om? En wat raadt zij jongeren aan? Laat je inspireren met dit interview.

“Ik was een heel vrij kind,” begint Daniëlle. “Ik was altijd ofwel aan het huppelen of aan het tekenen.” Het tekenpotlood was nog net niet vastgelijmd aan haar hand. Maar het worden van kunstenaar was niet wat Daniëlle als kind voor ogen had. “Het leek me heel interessant om te werken op de verkeerstoren van Schiphol.” Uiteindelijk belandde Daniëlle een stuk hoger in de lucht; “Ik ben twee jaar stewardess geweest! Dat waren fantastische jaren, maar ik mistte de diepgang.”

Na de middelbare school

“Ik kom uit een ondernemersgezin Eigenlijk wilde Daniëlle naar de Kunstacademie, maar vanwege het onzekere leven van een kunstenaar koos ze toch voor zekerheid. “Ik deed de opleiding managementassistent en heb een aantal marketingopleidingen gedaan.” Toen ze een korte tijd op kantoor aan het werk ging, kwam ze er direct achter dat dat niet voor haar was weggelegd. “En dat is helemaal niet erg. Alleen als je het probeert weet je of het iets voor je is.”

Door haar werk heeft Danielle geleerd om mensen écht te zien

Na twee jaar als stewardess de hele wereld te hebben gezien, kwam Daniëlle een advertentie tegen in de krant die haar aandacht trok. “Ze zochten een croupier, en dat ben ik geworden.” Na drie jaar werd zij aangesteld als leidinggevende. Een parttimefunctie die ze perfect kon combineren met opleidingen. Binnen de branche was het erg van belang dat ze verder kon kijken dan een eerste oogopslag. “Ik wilde zowel mijn collega’s als de gasten goed kunnen aanvoelen. Ik moest kunnen aanvoelen of het goed gaat of dat er misschien sprake is van onderliggende problemen. Binnen deze organisatie waren veel regels en was alles heel strak geregeld. Er was weinig sprake van creativiteit.” Door het werk heeft Daniëlle geleerd om mensen écht te zien; iets wat ze tot op de dag van vandaag nog met zich meedraagt.

Fotograaf

“Acht jaar geleden kantelde mijn carrière,” legt Daniëlle uit. Na jaren verbreekt ze haar vaste contract en kiest ze voor een nieuwe weg.”‘Ik realiseerde dat ik weinig plezier beleefde in wat ik deed; ik deed alles op de automatische piloot.” Ze is zich gaan omscholen. Door de verschillende opleidingen leerde ze zich beter kennen en rolde ze het coach-vak in. “Eigenlijk ben ik nog steeds continu bezig om mezelf te blijven ontwikkelen.”

Na 23 jaar leidinggeven en daarnaast het werk als fotograaf te beoefenen, was het nu tijd om een andere weg op te gaan; het beeldvangen. De voorkennis van het fotograferen in combinatie met de opgedane mensenkennis, kwam perfect samen in haar nieuwe uitdaging.

De passie voor fotografie stamt uit iets langer geleden. “Ik deed het al als hobby, maar toen een vriendin – die fotograaf is van beroep – mij vroeg om een boeking over te nemen, heb ik ontdekt hoe leuk het is om het professioneel op te pakken.”

“Mijn partner juichte het alleen maar toe en ik vind het belangrijk dat mijn kinderen zien dat je je hart moet volgen.” De stap naar zelfstandigheid was best wel spannend.

"Ik ben eigenlijk een spiegel"

De Beeldvanger

Waar Daniëlle voorheen als fotograaf de buitenkant van mensen portretteerde, richt Beeldvanger zich juist op de binnenkant. “Ik ben eigenlijk een spiegel.” Met haar onderneming hoopt ze mensen te kunnen helpen naar een beter zelfbeeld. “Ik hoop dat mensen lievere dingen tegen zichzelf gaan zeggen, waardoor ze zich goed voelen en wél hun doelen halen.” Haar werk heeft dan ook impact op haar klanten. “Tegenwoordig zijn er weinig mensen die écht interesse hebben in iemand anders; alles gaat heel snel, we komen tijd tekort en we willen presteren.”  Op het moment dat iemand naar Daniëlle gaat, gaat het écht even over diegene. “Ik vind het mooi dat ik er dan voor iemand kan zijn om te laten zien dat ze er mogen zijn. Dit jasje past me super goed.”

"Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken"

Wat wil je jongeren meegeven?

“Je kunt meer dan je denkt, geloof in jezelf. Heel veel mensen zitten vast in hun hoofd; ze denken van alles en door de vooral negatieve gedachtes worden ze tegengehouden. Als je iets écht heel graag wil, dan gaat het je lukken. Geloof erin, want dat is het begin.”