Boaz de Gruijter: “Ga af op wat goed voelt, probeer het gewoon”

Na het behalen van de master Strategic Management aan Tilburg University wist Boaz de Gruijter (22 jaar) nog niet precies wat hij voor werk wilde gaan doen. Maar hij wist wél dat dat hij liever op een operationele functie wilde starten. “Om te kunnen leren in de praktijk en alle processen op de werkvloer te kunnen doorvoelen. Daar heeft mijn vader me in geïnspireerd, om in de praktijk te leren en te zien wat hier de uitdagingen in zijn. Die functie heb ik gevonden bij Capriole.”

Wie ben jij?

“Ik denk dat ik een heel sociaal persoon ben. Ik heb een groot sociaal leven” trapt Boaz de Gruijter af.  “Mensen noemen me regelmatig creatief. Dat klopt ook wel. Ik deed vroeger veel aan theater en ik speelde gitaar in bandjes. Ik ben niet iemand die zich makkelijk op één taak richt. Ik ben vaak met veel dingen bezig en met allerlei mensen in contact. Ik ben snel enthousiast. Dat kan ook mijn valkuil zijn. Ik moet me er soms toe dwingen om iets af te maken en dan pas met het volgende door te gaan.”

Uit wat voor een gezin kom je?

“Ik heb twee broertjes. Eentje van 19 en eentje van 6 jaar. Die van 6 moest onlangs afzwemmen, heel leuk. Mijn ouders zijn gescheiden, maar we zijn heel goed met elkaar. Eén grote familie.”

Hoe herinner je de basis- en middelbare schooltijd?

“Als klein kind was ik altijd buiten aan het voetballen en haalde ik kattenkwaad uit. Het was een ontspannen tijd. Ik had veel vrienden en een leuke klas. Sommige jongens van toen spreek ik nog steeds. Mijn gehele schoolcarrière is vrij vlekkeloos verlopen. Op de HAVO zat ik in de theaterklas. We hadden een aantal uur extra per week gericht op theater dans en zang. Ik heb nu nog steeds het gevoel dat ik mezelf door deze lessen goed kan te presenteren. En samen met een vriend besprak ik nog niet zo lang geleden, om het theater spelen samen misschien weer te gaan oppakken.”

Waarom koos je voor een managementopleiding en niet voor het theater?

“Ik koos uiteindelijk het profiel economie en maatschappij met drama erbij. Toendertijd heb ik die keus niet heel rationeel gemaakt. Ik merkte vooral dat economie meer mijn interesse had dan biologie of scheikunde. Het was vooral een veilige keuze, denk ik. Een creatieve opleiding na mijn middelbare school tijd, voelde meer als een risico. Mijn ouders lieten me heel vrij, en nog steeds. Dus de keuze kwam echt vanuit mezelf. En de opleiding bedrijfskunde en daarna de master strategic management kwamen daaruit voort.”

Vertel eens over je werkende leven

“Ik heb een aantal jaar geleden stage gelopen bij Capriole en ben er nu in dienst. In mijn eerste baan zocht ik een aantal dingen: Allereerst wilde ik graag affiniteit hebben met het product of dienst en ik houd heel erg van koffie. Mijn moeder heeft vroeger een espressobar gehad en ik ben liefhebber van kwalitatief goed eten en drinken. Ik verdiep me de laatste tijd bijvoorbeeld ook in koken en wijn. Ik wist dat Capriole heel goede koffie maakt en ik vind het leuk dat ze dat naar de zakelijke markt proberen te brengen.
Ten tweede, zocht ik wat meer vrijheid in de functie. Omdat ze me bij Capriole al kenden, konden ze mij dat bieden.
 En tot slot wilde ik nieuwe dingen leren, want ik ben wel ambitieus. Met dit in mijn achterhoofd heb ik gekozen accountmanager new business te worden, een nieuwe rol binnen de organisatie.

Nu ben ik nog relatief veel op kantoor, omdat ik mensen intern beter wil leren kennen en de processen wil doorgronden. Maar ik ben soms ook dagen hele dagen onderweg; van koude acquisitie, mensen aan de deur iets proberen te verkopen tot investeren in lange termijn relaties. Ik probeer ook mee te denken aan plannen die ik later graag wil uitvoeren over wat aansluit bij de markt en ons merk. Zo denk ik na over: Wat heeft het bedrijf nodig? Wat heb ik nodig van de organisatie om te kunnen groeien? Het is een vrije rol en ik krijg veel ondersteuning bij vragen. Zodra ik een idee kan onderbouwen, krijg ik de kans om het uit te werken. Dus daar komt mijn creativiteit weer tot uiting.”

Wat zou je anderen willen meegeven?

“Waar ik tegenaan liep is dat ik veel factoren zwaar liet wegen bij het maken van een keuze voor een baan. Je kunt je best veel druk opleggen om te worden wat je studeert, maar dat hoeft helemaal niet. Dus ik zeg: ga af op wat goed voelt, probeer het gewoon. Natuurlijk kun je rationeel een overzicht maken van waar je op aangaat, om het maken van de keuze wat overzichtelijker te maken voor jezelf. Maar zeker als je met meerdere partijen in gesprek bent, is gevoel heel belangrijk.”

Waar zie jij jezelf over 5 jaar?

“Ik vind het een moeilijke vraag om te beantwoorden. Als ik uitdaging heb, ben ik gelukkig. Ik voel enthousiasme bij het idee om een team aan te sturen en van daaruit nieuwe ideeën te bedenken. In de koffie zie ik dat zeker gebeuren en bij Capriole zie ik genoeg mogelijkheden. Ik heb mijn scriptie geschreven over medewerkersbetrokkenheid in kleine organisaties. Medewerkers zijn vaak loyaler aan een kleinere organisatie. Dat is hier ook zo. Ik vind kleine organisaties gewoon heel leuk, omdat er zoveel uitdagingen liggen en er vaak veel verbeteringen te maken zijn. En dan is het superleuk om met een betrokken team die verbeteringen te analyseren en op te lossen. Als ik dat hier kan blijven doen, dan zit ik hier waarschijnlijk over vijf jaar nog steeds.”