Een conversatie met mijn oma (85): Tips voor jongeren van een echte levenskenner

Eerder deze maand deelde ik via onze social media kanalen een bericht waarin mijn oma vertelde over haar voorbeeld. Volmondig zei ze dat dit haar zus was en nog steeds is. In dit gesprek vroeg ik haar ook welk advies zij zou meegeven aan de jongeren van nu. Ook ga ik in op de verschillen in tijd van toen en nu.

Mijn oma komt uit een warm en groot gezin. Geboren als 4e zusje kwam zij al snel terecht in de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Een jeugd die getekend werd door ziekte en verdriet. Haar ouders verloren in 2 dagen tijd hun zoon van 14 en hun dochter van 9 aan difterie. Deze ziekte is ook mijn oma niet ontgaan, zij bleef in leven maar de ziekte heeft een grote impact op haar leven en lichaam gemaakt.

De vraag 'wie was/ is jouw voorbeeld' was snel beantwoord. Dit is namelijk haar grote zus, die ik ken als tante Corry (97). Zij was het lichtpuntje in deze tijd, lief en als een tweede moeder voor mijn oma. Vooral na de ziekenhuisperiode van het gezin was tante Corry de steunpilaar. Mijn oma moest opnieuw leren lopen door de effecten die difterie op haar lichaam had en zij hielp haar hier doorheen, als een echte grote zus.

Later in ons gesprek benoemde ze dat haar familie een grote rol speelde in haar opvoeding. Na de oorlog woonde iedereen uit het gezin en familie op loopafstand van elkaar in Den Haag. Dit maakte dat zij eigenlijk best veel rolmodellen om zich heen had en voorbeeld kon nemen aan de verschillende daden van anderen om haar heen.

Oma's Wijze Woorden

"Gebruik de middelen en mogelijkheden die er nu zijn op een goede manier." Dit is het eerste advies dat mijn oma deelt. "De wereld ziet er nu zo anders uit, er zijn televisies, telefoons, technologie en we leven meer als individu." "Een wereld die wij nog nooit eerder hebben meegemaakt, dus wees bewust hoe je hierin staat en wees vooral een beetje lief voor elkaar." De levensles die ik als jong meisje al meekreeg van haar en die we misschien vaker zouden mogen herhalen naar elkaar. We maken allemaal het leven voor het eerst mee als de persoon wie wij zijn, ook al is dit soms lastig te herinneren in de routine van de dag.

Als laatste vertelt ze mij om er te zijn voor anderen en hen te ondersteunen waar nodig. Iets wat bij mij, zonder dat zij mij dit ooit verteld heeft, er met de paplepel is ingegoten. Mijn oma werkte toen ik jong was als vrijwilliger bij de Zonnebloem en nam ons al te graag mee naar deze mooie stichting. Ze maakte (en maakt nog steeds;)) met iedereen een praatje en ze herinnert, heel bewonderenswaardig, tot de dag van vandaag nog ieders naam en wat er speelde in hun leven. Ik neem al te graag een voorbeeld aan de manier hoe zij met anderen communiceert en omgaat.

Ik ben blij dat mijn oma, maar ook tante Corry, deze verhalen met mij delen en hoop dat dit ook jou inspireert.

Met dank aan mijn oma, Ank van der Lelie-Steur. <3

Ps: Lach veel en vaak ! Met jezelf, maar ook met anderen. Liefs, mijn lieve oma.