‘Zoek mensen die hetzelfde nastreven als jij, dat geeft zo’n empowering gevoel.’

Vrijwilligers bij de jonge klimaatbeweging omschrijven Marlou Duchâteau als iemand die je uitdaagt om de discussie aan te gaan. “Ik ben oprecht nieuwsgierig naar hoe een ander naar dezelfde wereld kijkt als ik. En ik vind het ook belangrijk om in een discussie in verbinding te blijven met elkaar. ”Marlou werkt inmiddels als freelance-duurzaamheidsconsultant, waarin zij dagelijks bedrijven helpt verduurzamen. Hoe is ze daar uitgekomen? En waarom doet ze wat ze doet?  “Dat ik structureel bij kan dragen aan de verduurzaming van bijvoorbeeld de bouwsector door zaken meetbaarder te maken, is me heel dierbaar.”

Hoe was het eerste hoofdstuk uit jouw leven?

“Ik kom uit Sassenheim en ben in een gezin opgegroeid met een oudere en jongere broer. Nadat mijn broertje geboren was verhuisden we naar Kaageiland. Daar was niet veel. Het eiland bestaat uit twee boerderijen, wat mensen en een pont. Op de Buitenkaag stond mijn eerste basisschool. Mijn vader was in die tijd commercieel en operationeel manager bij een softwarebedrijf en werd later zelfstandig als financieel adviseur. Mijn moeder gaf met veel plezier les op een basisschool en zag daarom al gauw dat ik waarschijnlijk dyslexie had en extra hulp nodig had met leren. Dit was een van de redenen waarom ik uiteindelijk naar een andere basisschool ben gegaan.

Ook op de middelbare school ben ik van scholen gewisseld. Dit had steeds andere redenen, maar ik weet nog goed dat ik in die tijd veel met mijn moeder samen leerde. Zij las dan stukken voor en zo kon ik de stof beter tot me nemen. Mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat ik blij op mijn jeugd kan terugkijken. Ik speelde veel buiten met vrienden en zat maar weinig op de computer.”

Wist je altijd al dat je duurzaamheidsadviseur wilde worden?

“Als 18-jarige wist ik absoluut niet wat ik wilde worden. Dus toen ik een studie moest gaan kiezen ben ik gaan kijken naar waar ik goed in ben en wat ik leuk vind om te doen. Ik vertelde aan een oom dat ik plannen en organiseren leuk vond, waarop hij zei: ‘Moet je dan niet eens naar de opleiding Logistiek & Economie gaan kijken?’ Mijn moeder zei dat zo’n opleiding iets met vrachtwagens zou zijn en daarom niets voor mij, maar we zijn toch samen naar een open dag gegaan. Niet wetende dat het een schot in de roos was.

Sinds mijn vijfde ben ik lid van de waterscouting in Sassenheim. En op die open dag haalde een docent een voorbeeld aan van een aantal padvinders die op pad gingen. De voorste was een hele snelle jongen en achteraan liep een langzamere jongen met een zware rugzak. Die docent zette uiteen dat een manier om ervoor te zorgen dat de groep niet uit elkaar valt, is om de langzaamste vooraan te laten lopen. Maar hij voorspelde ook dat de snelste zou zeggen, ‘We kunnen toch veel sneller?’. Op zo’n moment zou een andere scout kunnen voorstellen om het gewicht van de rugzak te verdelen over de rest van de groep. Daar gaat deze studie over, over het optimaliseren van processen. In dit voorbeeld ging het over het verminderen van de tijd die nodig is voor het proces om van A naar B te komen. Deze manier van denken sprak mij zo sterk aan dat ik besloot de studie te gaan volgen.  Niet in Amsterdam, niet in Rotterdam, maar in het gezellige Breda, aan de NHTV.”

Hoe vond je tijdens je studie wat jou het meest interesseerde?

“Ik woonde in Breda voor het eerst zelfstandig. Ik stond iedere ochtend op met een lekker gebakken eitje en deed waar ik zin in had. Na ongeveer een half jaar zat ik ‘s avonds een keer futloos op de bank. Toen ging ik onderzoeken waarom ik niet zo lekker in mijn vel zat. Ik stuitte op de documentaire What the Health. Deze documentaire gaat over de invloed van dierlijke producten op mensen en op de wereld. Ik schrok zo dat ik de uitdaging aanging en een maand lang helemaal plantaardig at. Na die maand had ik mijn energie terug. Ik was verbaasd dat een goede keuze voor mijzelf, ook een goede keuze voor mens en milieu kon betekenen. Maar dagelijks meer duurzame keuzes maken bleek moeilijker dan gedacht. Achteraf is daar bij mij het zaadje gepland om mij te gaan verdiepen in hoe we supply chains kunnen verduurzamen en die kunnen meten op natuurlijke en sociale factoren, naast kosten en tijd.

In 2019 kregen we te horen dat bij mijn moeder kanker was ontdekt. Ik zat in het derde jaar van mijn opleiding en verhuisde terug naar huis om voor haar te zorgen en bij haar te zijn. Helaas was de ziekte te agressief en verloren wij haar een jaar later. Mijn moeder was echt een natuurmens. Naast haar werk als juf was ze altijd buiten bezig in de tuin, met weidevogelbescherming of met het vergroenen van het schoolplein. Toen ik haar verloor voelde ik heel sterk dat ik niet meer voor haar kon zorgen, maar nog wel voor moeder natuur. Uit die gedachte put ik veel rust en ook kracht om door te gaan.”

Hoe reageerde school op je ambitie om duurzaamheidsadviseur te worden?

“Toen ik na het overlijden van mijn moeder terugging naar de NHTV, had ik een concreet doel voor ogen: aan het einde van mijn schoolperiode wil ik mijn rugzak goed gevuld hebben om bedrijven te kunnen helpen met het verduurzamen van hun bedrijfsprocessen. Na het uitspreken van deze wens heeft de opleiding mij hier zo goed mogelijk in geholpen. Ik mocht bijvoorbeeld een minor circulaire economie gaan volgen in Eindhoven, waar ik leerde hoe we onze economie kunnen inrichten binnen de draagkracht van de aarde. Daar kwam ik voor het eerst in aanraking met gelijkgestemden: mensen die met passie en ambitie voor een groenere wereld gaan. Daarna liep ik stage bij een inkoopafdeling waar ik onderzocht hoe je duurzaam kunt inkopen. Tijdens mijn afstudeerstage onderzocht ik hoe je van een lineaire keten over kan stappen naar een circulaire keten. Met al deze ervaringen op zak studeerde ik af en ging ik de arbeidsmarkt op.”

Impact maken, hoe doe je dat?

“Kies een missie waar je energie van krijgt! In het begin probeerde ik op individueel niveau verandering teweeg te brengen, maar je stuit dan snel op weerstand en dat zuigt energie. Daarom ben ik het grootser gaan bekijken. Ik zag al snel dat je als individu invloed kunt uitoefenen op zowel de overheid en als op bedrijven. De overheid en het bedrijfsleven hebben op hun beurt ook weer een relatie met elkaar en ik wil graag de spil zijn daartussen. Bedrijven maken namelijk winst binnen de kaders van de wet. En als de kaders heel ruim zijn voor natuurvernietiging en mensen uitbuiting, dan moet je als bedrijf nu heel sterk in je schoenen staan om die ruimte niet te nemen. Hoe beter bedrijven weten wat de grenzen zijn en hoe concreter de overheid weet hoe zij die gezonde grenzen kan stellen, hoe sneller we een gezonde en veilige balans vinden met moeder natuur.

Ik dacht in eerste instantie dat ik als duurzaamheidsadviseur aan de slag zou gaan bij een bureau, maar ik zag dat deze bureaus erg op CO2 uitstoot gericht zijn. Dat vond ik in het brede plaatje van duurzaamheid te smal. En dus begon ik voor mezelf met mijn bedrijf CircuLean. Tegelijkertijd begon ik als bestuurslid bij de Jonge Klimaatbeweging. Ik had die groep jongeren erg nodig. Ik zocht gelijkgestemden die wilden meedenken over hoe we de verduurzaming van Nederland structureel kunnen aanpakken. Via dat dit netwerk kreeg ik ook mijn eerste klus. Impact maken is een proces van de lange adem, maar ik ben heel dankbaar dat ik nu op deze positie zit. Ik krijg de kans om in mijn huidige opdracht structureel bij te dragen aan de verduurzaming van de bouwsector door processen meetbaarder te maken. En ondertussen klopt het MKB ook voor advies en hulp bij me aan. Zij hebben niet dezelfde verplichtingen als grote bedrijven maar willen tóch vergroenen. Hoe tof is dat!”

Wie zijn jouw voorbeelden?

“Babette Porcelijn is mijn nummer 1 inspiratiebron. Ik heb haar pas voor het eerst ontmoet en ze was precies zoals ze overkomt op sociale media, heerlijk! Ik vind het fascinerend hoe zij een groot wetenschappelijk feit terug kan brengen naar wat jij eraan kan doen en wat de maatschappij eraan kan doen. Daarnaast is mijn moeder uiteraard mijn allergrootste voorbeeld. En ik ben blij dat ik haar middels de natuur bij mij kan houden. Ook mijn opa is een groot voorbeeld. Hij is nu 89 en net na het overlijden van zijn dochter verloor hij ook zijn vrouw. Ondanks dat hij alleen is komen te staan, zorgt hij heel goed voor zichzelf. Hij blijft altijd bewegen en naar zijn tuintje gegaan. Ik denk dat dat hem zo veerkrachtig en sterk maakt. Als ik zo oud mag worden als hij, dan mag ik in mijn handjes knijpen.”

Wat zou je, met het oog op de toekomst, willen delen met jongeren en andere ondernemende mensen?

‘Wat mij heeft geholpen om handvatten te geven aan mijn ‘impactstrategie’ is de ikigai methodiek. Dat is een Japanse methodiek waar je je keuzes aan kunt spiegelen. Je stelt jezelf 4 vragen: 1. Wat heeft de wereld nodig? 2. Waar ben je goed in? 3. Waar hou je van? 4. Waar krijg je voor betaald? Als je iets doet dat antwoord geeft op die vier vragen, is de kans groot dat je veel zingeving en geluk ervaart.

Met het invullen van ikigai begon ik altijd bij wat de wereld nodig heeft. Dat is wat mij betreft een gezonde balans tussen mens en milieu, maar je kunt er ook voor kiezen om een medicijn tegen kanker te vinden bijvoorbeeld. Daarna pel je ‘m verder af: welke talenten moet ik inzetten om dat probleem op te lossen, wat zijn de activiteiten waar ik van hou die hieraan bijdragen en hoe kan ik hiervoor betaald krijgen? Met deze methode kan je op jouw manier, op jouw pad belanden als echte impactmaker.

En: zoek gelijkgestemden. Zoek mensen die dezelfde missie nastreven als jij, dat heeft zo’n empowering effect. Het verlies van mijn moeder gaf me de boost om dit pad op te gaan, maar door mijn vangnet van vrienden en familie ben ik erop gebleven. Door de emotionele band met mijn moeder heb ik nu eenzelfde emotionele band met hoe het gaat met de planeet. Daardoor voel ik de passie heel sterk om de onbalans weer in balans te krijgen, maar daardoor voel ik tegenslagen ook intenser. Gelukkig heb ik een fijn vangnet van vrienden en familie die mij altijd weer gemoedelijk weten te stemmen. Daar ben ik onwijs dankbaar voor.”