Van 'man van de straat' naar jongerenwerker: het verhaal van Jaouad Bierbooms

“Ik ben er voor de jongeren. Voor álle jongeren. Maar mijn hart ligt bij hen die zijn afgegleden of dreigen af te glijden. Jongeren die verstrikt raken in criminaliteit, drugs, of de straatcultuur. Waarom? Omdat ik daar zelf vandaan kom.” Dit vertelt Jaouad Bierbooms in een openhartig bericht voor SMD (Stichting Maatschappelijke Dienstverlening).

Tot zijn 27ste jaar leefde Jaouad in die wereld. Een wereld waarin snelle auto's, dure kleding, geld en status belangrijker leken dan toekomst, veiligheid of rust. Zijn rolmodellen waren Tony Montana en Pablo Escobar, niet iemand in een pak, met een 9 tot 5 mentaliteit. Hij herkende zich in zijn rolmodellen en geloofde dat dat de weg was naar rijkdom en geluk. Zijn financiële thuissituatie was daarbij een versterkende factor. De jongens uit de buurt deelden deze rolmodellen en 95% van hen kampte met dezelfde financiële struggles. Het was de cultuur waarin hij opgroeide en waarin hij al snel aan veel te veel geld kwam. En diezelfde cultuur ziet hij vandaag terug in de jongeren waarmee Jaouad werkt.

"Ik weet hoe ze denken, ik weet wat ze voelen en ik weet waar ze naartoe gaan als niemand ingrijpt."
Zijn keerpunt kwam op zijn 27ste, toen hij besefte: dit gaat mij niets anders brengen dan angst, verdriet, eenzaamheid en een uitzichtloze toekomst. Hij verliet letterlijk zijn omgeving en begon te werken in een fabriek, want hij had geen diploma’s. Hij was verre van trots op zijn baan. Zijn status van belangrijke man op straat was weg en hij verdiende nog geen €400,- per week. Maar hij zette door; opgeven was geen optie. Binnen één jaar had hij zich al opgewerkt tot operationeel manager en kreeg hij de leiding over vijf afdelingen. Na vijf jaar had hij verschillende diploma’s Middle Management op mbo-, hbo- en wo-niveau behaald, was hij getrouwd en was hij vader van twee prachtige kinderen geworden. Zijn leven was 180 graden gedraaid.

Toch voelde Jaouad dat zijn roeping ergens anders lag. Dat zijn levenservaring een kracht was, misschien zelfs een noodzaak, om in te zetten in de wereld van nu. En uiteindelijk vond hij zijn roeping: jongerenwerk.

“Vandaag werk ik met jongeren die het moeilijk hebben thuis, die erbij willen horen, of die er gewoon ingerold zijn. Ik praat met ze. Niet als hulpverlener, maar als iemand die het écht begrijpt. Ze noemen me 'oom'. En dat is het mooiste compliment dat ik kan krijgen.”

In het team van jongerenwerkers bij de SMD heeft ieder lid een eigen verhaal. Ze zijn herkenbaar voor de jongeren omdat ze zelf in hun schoenen hebben gestaan. Drugs, criminaliteit, oorlog, armoede, emotionele verwaarlozing zijn een aantal ervaringen die binnen het team gedeeld worden. Samen maken ze het verschil.

"Soms betekent een stapje terugnemen niets meer dan een aanloop," aldus Jaouar.